Rozdanie 5 Rozd. N, po partii: NS	♠ K J 9 6 4 ♥ 10 6 ♦ A 2 ♣ 7 6 5 4
♠ 8 5 3 2 ♥ Q 8 4 3 ♦ K Q 9 7 3 ♣		♠ A Q 10 7 ♥ A K 9 5 ♦ 10 8 6 ♣ J 8
	♠ ♥ J 7 2 ♦ J 5 4 ♣ A K Q 10 9 3 2

Rozdanie 5.

 Gracze z EW mają wspólnie zaledwie 21 PC, ale zrealizowanie z ich kartami końcówki w starszym kolorze nie jest zadaniem trudnym. Wzięcie dziesięciu lew w piki komplikuje wprawdzie podział atutów 5 : 0, ale 4♥ jest już kontraktem zupełnie pewnym. Kwestią zasadniczą jest więc licytacja.

 Po pasie e-N-a gracz E może rozpocząć licytację odzywką 1♣ lub 1BA. To ostatnie otwarcie, pomimo tylko 14 PC, wchodzi w rachubę, gdyż karta E zawiera dwie dziesiątki, a kolor pikowy ma bardzo duży potencjał. Poważnym minusem otwarcia 1BA jest z kolei to, że E posiada obie starsze czwórki. Może bowiem dojść do takiej sytuacji, że partner ma 7-8 PC w układzie (4333) ze starszą czwórką i spasuje na 1BA, a po sekwencji 1♣ – 1♥/♠ – 2♥/♠ zagramy w kiery lub piki i weźmiemy lewę więcej. Pamiętajmy, że gramy na maksy.

 Jeśli E zdecyduje się na otwarcie 1BA, parze EW będzie o wiele łatwiej.

(1) Kontra jest w stu procentach wywoławcza.

 Wprawdzie podniesienie partnera do wysokości czterech to licytacja bardziej meczowa niż maksowa, ale bardzo pomocną w podjęciu takiej decyzji jest licytacja gracza S, który nie skacze przecież w niekorzystnych założeniach na wysokość trzech z szóstym waletem. Zawodnik W może więc liczyć na to, że jego partner nie ma w treflach zbyt wielu punktów.

 Po otwarciu 1♣ też nie powinno być źle, ale EW muszą liczyć na pomoc przeciwników.

(1) Karta W jest zbyt słaba na kontrę na wysokości trzech.

(2) To w końcu tylko maksy, a NS pokazali, że mają duuużo trefli. Możemy więc optymistycznie oczekiwać tego, że E ma coś fajnego w karcie.