Rozdanie 13.

Rozdanie 13 Rozd. N, po partii: obie	♠ K 8 ♥ 10 9 8 ♦ 9 8 3 ♣ A Q 8 7 2
♠ Q J 4 ♥ 7 6 5 4 3 ♦ A 10 5 ♣ K 5		♠ A 3 ♥ A K Q ♦ K Q 7 6 4 2 ♣ 10 3
	♠ 10 9 7 6 5 2 ♥ J 2 ♦ J ♣ J 9 6 4

 N pasuje, E rozpoczyna 1♣ (karta stanowczo zbyt mocna na otwarcie 1♦), W odpowiada 1♥, a E licytuje odwrotkę 2♦. Kolejny rebid gracza W to 2♠, które znaczy „słaby na piątce”. Ponieważ przeróżnych wersji licytacji po odwrotce jest prawie tyle, ilu grających w brydża w Polsce, odpowiedzi mogą być różne, ale nasi EW grają oldskulowo.

 Do tego, by wygrać szlemika gracz E musi zastać u partnera asa karo oraz zatrzymanie treflowe. Oczywiście są układy bez asa karo, z którymi gra premiowa ma jakiś sens, ale wtedy wszystko jest na granicy opłacalności.

 Jak widzimy 6♥ i nawet 6BA z ręki W wygrywa się bez problemów, ale podjęcie akcji szlemikowej ze strony E jest krokiem problematycznym. Myślę, że przy stole, po 2♠ partnera, postawiłbym na nieinformacyjne 4♥ licząc na to, że może przeciwnicy zgubią lewę na wiście. Prawdopodobnie tak by się stało, gdyż trudno podejrzewać e-N-a o to, że w pierwszej lewie położy przed sobą asa trefl.

 Czasami zasada kamuflażu wygrywa z zasadą precyzji.

 Do szlemika dojdą zapewne te pary, w których zawodnik grający na pozycji W zdecyduje się na odpowiedź „silny na piątce”. Trudno mi kibicować takiej koncepcji skoro W ma tylko 10 PC i piątą siódemkę w kierach. Zwycięzców jednak się nie sądzi.