Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.

Rozdanie 17 Rozd. N, po partii: -	♠ Q 6 4 ♥ J ♦ J 10 5 3 ♣ 9 8 7 5 2
♠ 10 5 ♥ Q 9 6 5 2 ♦ A K ♣ K 10 4 3		♠ J 8 7 3 ♥ 8 4 3 ♦ Q 7 6 4 ♣ Q J
	♠ A K 9 2 ♥ A K 10 7 ♦ 9 8 2 ♣ A 6

Na zdecydowanej większości stołów turnieju licytacja potoczy się jak wyżej i ostatecznym kontraktem stanie się skromne 1BA(S). Przeciwko tej grze W w naturalny sposób zaatakuje swoim czwartym najlepszym kierem, więc rozgrywający utrzyma się singlowym ♥W w dziadku. A następnie spróbuje wyrobić sobie lewę karową, zagrywając w ten kolor. Po wzięciu ♦K W wyjdzie w trefle, zalawintalowane mu uprzednio przez partnera. Gracz S powinien wtedy zabić ♣W asem, będzie bowiem duża szansa na zablokowanie tego koloru. I powtórzy karem – nawet jeśli po wzięciu tej lewy na ♦A W powtórzy treflem – do ♣D w ręce swego partnera, to ten odwróci w kiera; S pobije wtedy w ręce ♥A i zagra trzeci raz w kara. Lewę tę zdobędzie nieposiadający już trefli obrońca E, rozgrywający będzie już przeto miał zapewnione osiem wziątek. A kiedy zagra ♠A i pika do damy, od W spadnie ♠10. Abstrahując nawet od zasady ograniczonego wyboru, S będzie już miał rozliczoną rękę obrońcy z lewej jako 2–5–2–4, po ściągnięciu forty karowej zagra więc ze stołu pika do dziewiątki w ręce. I to będzie jego cenna druga lewa nadróbkowa.

Po każdym innym wiście, nawet ♥D, obrońcy mogliby przeciwnika dziewiątej lewy pozbawić, W oddał jednak naturalny wist ze swego najdłuższego koloru. W protokole rozdania wystąpią więc często zapisy 150 dla NS, minimaksowe 120 dla tej samej strony też się jednak w nim na pewno znajdą…

Minimaks teoretyczny: 2BA(NS), 8 lew; 120 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 9 (NS);

♥ – 6(NS, WE!);

♠ – 8 (NS);

BA – 8 (NS).