Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.

Rozdanie 13 Rozd. N, po partii: obie	♠ A K 10 9 7 5 4 ♥ 5 ♦ 4 3 ♣ 10 7 2
♠ ♥ K 10 7 ♦ Q J 8 7 6 5 ♣ K J 9 3		♠ Q J 2 ♥ Q J 8 4 3 2 ♦ 9 ♣ Q 6 5
	♠ 8 6 3 ♥ A 9 6 ♦ A K 10 2 ♣ A 8 4

Tak potoczy się w tym rozdaniu licytacja na dużej większości stołów, końcówka w piki będzie więc w nim kontraktem standardowym. E zaatakuje bądź to ♥D, bądź to singlową ♦9. Mimo że ma pewną wziątkę atutową, ten drugi atak daje mu szansę na zrobienie dwóch przebitek, bądź na przebitkę i promocję drugiej wziątki atutowej. W tym celu partner musiałby mieć dwa asy, w tym karowego. W tym wypadku od wyboru pierwszego wistu nie będzie jednak nic zależeć, rozgrywający zawsze będzie musiał oddać lewę pikową i dwie treflowe (lub ekwiwalent). Najpopularniejszym wpisem w protokole będzie przeto minimaksowe 620 dla NS.

Niektórzy gracze S mogą postawić na 3BA, licząc na sześć-siedem lew pikowych oraz własne topy w kolorach bocznych. Teoretycznie będą mieli rację, najczęściej ręce NS dadzą taką samą liczbę lew w piki i bez atu – 11. Teraz jednak kluczowy kolor dzieli się 3–0 (szansa 22%), więc rozgrywający będzie musiał stracić tempo na jego wyrobienie. Jeśli więc dostałby wist kierowy, poległby na 3BA bez dwóch, zaś po treflowym zrobiłby tylko swoje (gdy zabiłby pierwszą lewę ♣A). Najprawdopodobniej jednak przeciwko 3BA(S) W wyszedłby w karo i to gracz S byłby górą; po ♦D zrobiłby bowiem jedną, zaś po karowej blotce dwie nadróbki. W obu wypadkach pobiłby na noty grających jak Pan Bóg przykazał w piki.

Minimaks teoretyczny:4♠(NS), 10 lew; 620 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7(S!);

♦ – 6(NS,WE!);

♥ – 8 (WE);

♠ – 10 (NS);

BA – 7 (NS).