Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 3 Rozd. S, po partii: EW	♠ 5 ♥ Q9743 ♦ Q875 ♣ Q96
♠ AT974 ♥ AT5 ♦ 9 ♣ JT72		♠ KQJ63 ♥ J62 ♦ K64 ♣ A5
	♠ 82 ♥ K8 ♦ AJT32 ♣ K843

¹ kontra sputnik

² na razie wskazanie siły, (11⁺)12⁺ PC

³ silny inwit z fitem pikowym w składzie zrównoważonym albo quasi-zrównoważonym

⁴ nadwyżka układowa (układ 5–4 z singlem karo) i ładne honory (dwa asy), stąd oczywiste przyjęcie zaproszenia partnera

albo:

¹ kontra sputnik

² na razie wskazanie siły, (11⁺)12⁺ PC

³ silny inwit z fitem pikowym w składzie zrównoważonym albo quasi-zrównoważonym

⁴ nadwyżka układowa (układ 5–4 z singlem karo) i ładne honory (dwa asy), stąd oczywiste przyjęcie zaproszenia partnera

⁵ dobre uzupełnienia w obu kolorach partnera, w tym czterokartowy fit karowy, N wykorzystuje zatem przewagę założeń i zapowiada obronne 5♦

Gracz W oddałby karo, kiera i trefla, swoje popartyjne 4♠ łatwo by zatem zrealizował. To będzie zresztą najczęściej grywany w tym rozdaniu kontrakt, więc odpowiadający mu zapis – 620 dla WE okaże się najpopularniejszym wpisem w turniejowych protokołach tego rozdania. Na niejednym stole graczS zdoła jednak pokazać oba swoje kolory młodsze, a jego partner – z bardzo dobrym fitem karowym, figurą w treflach i singletonem w pikach przeciwników – zapowie obronne 5♦. Będzie to krok jak najbardziej uzasadniony – w końcu NS są w założeniach korzystnych, a N nie ma ani jednej lewy defensywnej na grę przeciwników. Mimo zatem, że to jego partner otworzył na pierwszej ręce licytację, e-N-owi trudno będzie się spodziewać, że S weźmie aż cztery lewy, obrona karami – w korzystnych założeniach – będzie zaś na pewno opłacalna. Istotnie, 5♦(S) będzie można położyć tylko bez dwóch, z kontrą za 300, i to wyłącznie po optymalnej obronie, polegającej na zagrożniu rozgrywającego przebitką treflową. Powiedzmy, że W zaatakuje ♠A, w drugiej lewie będzie już jednak koniecznie musiał wyjść małym treflem. A jego partner – zabić tę lewę ♣A i treflem powtórzyć. W wstawi wówczas na trzeciej ręce ♣10, przeto S weźmie tę lewę ♣D na stole. I teraz – jeśli następnie wyjdzie stamtąd ♦D i trzy razy zaatutuje, impasując przy tym obrońcy E ♦K, to potem będzie w stanie przebić w dziadku tylko jedną czarną kartę – albo pika, albo czwartą rundę trefli. Drugą z nich będziezatem musiał oddać przeciwnikom. Kiedy natomiast atuty nie zostaną trzy razy ściągnięte – tylko na przykład po dwukrotnym zagraniu w kara rozgrywający weźmie się za wyrabianie kierów, to E przebije trzecią rundę trefli. W obu wypadkach wpadka wyniesie więc bez dwóch, z kontrą za 300. To właśnie – minimaksowe 300 dla WE – będzie drugi pod względem popularności zapis w turniejowych protokołach tego rozdania.

Mini maks teoretyczny: 5♦(NS) z kontrą, 9 lew; 300 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (NS);

♦ – 9 (NS);

♥ – 7 (NS);

♠ – 10 (WE);

BA – 7 (WE).