Rozdanie 30.

Rozdanie 30 Rozd. E, po partii: -	♠ A 9 2 ♥ A Q 10 8 6 5 3 ♦ K 7 5 ♣
♠ K Q J ♥ K J 9 ♦ Q J 3 2 ♣ Q 9 3		♠ 8 6 4 3 ♥ 2 ♦ A 10 8 6 4 ♣ A 10 2
	♠ 10 7 5 ♥ 7 4 ♦ 9 ♣ K J 8 7 6 5 4

 Bardzo wiele zależy w tym rozdaniu od tego, jaki jest styl otwarć blokujących pary NS.

1. Po pasie E gracz S otwiera agresywnym blokiem 3♣.

1. Karta W, pomimo aż 15 PC, nie ma niż wspólnego z jakąkolwiek interwencją.
2. Wygram, przegram, zremisuję.

 Końcówka kierowa zostanie przegrana bez jednej (błąd obrońców), bez dwóch (normalnie) lub bez trzech (zbłądzi rozgrywający) i to już będzie koniec rozdania.

1. E pasuje, S jest zdania, że ma zbyt mało, by otworzyć 3♣, więc również mówi PAS, a W rozpoczyna 1BA. Wtedy para EW ma bardzo duże szanse na osiągnięcie optymalnego kontraktu.

1. Jeden starszy kolor.
2. Kontra wywoławcza.
3. Pasuj lub skoryguj.
4. Chciałbym zagrać końcówkę - mam kiery i „fragment” karowy. Karta N ma ogromny potencjał ofensywny, więc wykonanie kroku w kierunku wylicytowania dogranej jest w pełni uzasadnione.

 Po trzeciej już kontrze gracza E (z dwoma asami nie „odpuszcza” się rozdania po otwarciu partnera 1BA) otwierający ma do wyboru spasować lub powiedzieć 3BA. W nie ma pewności, czy uda mu się obłożyć 3♥, nie wie również ile lew weźmie na 3BA. W tej sytuacji zgłoszenie „firmówki” jest opcją o wiele bardziej atrakcyjną.

 Nadróbkę na 3BA bierze się bardzo łatwo, a jedyne co może zrobić para NS, to pójść w obronę czterema kierami i zmniejszyć zapis dla przeciwników z 430 do 300. Na linii EW wychodzi wprawdzie również 4BA (teoretyczny minimaks rozdania), ale tego nie zalicytuje już chyba nikt.

 Jeśli po otwarciu 1BA gracz N skoczy od razu w 3♥, to 3BA powinno zostać wylicytowane już w następnym okrążeniu (1BA – 3♥ – ktr – pas – 3BA).

 Teraz już wszyscy wiedzą, czy z kartą S otwieramy 3♣, czy pasujemy.