Rozdanie 25.

Rozdanie 25 Rozd. N, po partii: EW	♠ 8 ♥ K J 4 ♦ K J 8 2 ♣ Q 10 7 6 2
♠ K J 10 9 3 ♥ 7 ♦ 5 3 ♣ K 8 5 4 3		♠ Q 7 5 ♥ A Q 9 5 ♦ A Q 9 7 4 ♣ A
	♠ A 6 4 2 ♥ 10 8 6 3 2 ♦ 10 6 ♣ J 9

 Licytację rozpoczyna N i pasuje. Następny w kolejności jest gracz E, który musi wybrać pomiędzy otwarciem 1♦ i 1♣. Choć bardzo lubię otwierać silnym treflem, to jednak w tym rozdaniu zdecydowałbym się na naturalny początek licytacji. Dalej potoczyłoby się tak:

1. Maksimum z kierami – rewers.
2. 5+ pików. Warto omówić z partnerem czy w tej sytuacji rebid 2♠ jest forsujący, a jeśli tak, to jaki jest zakres tego forsingu. Od lat gram ustaleniem, że na 2♠ można spasować, czyli że odzywka ta nie forsuje. Kilka dni temu rozmawiałem na ten temat z Krzysztofem Martensem, który jest zdecydowanym zwolennikiem tego, by dwa pik forsowało na jedno okrążenie. Jest to z całą pewnością rozwiązanie bardziej elastyczne, ale wymaga ono od partnerów lepszego zrozumienia się w następnym okrążeniu licytacji.

 Bez względu na wybór otwarcia oraz dalsze ustalenia konwencyjne każda sensowna licytacja powinna doprowadzić parę EW do kontraktu 4♠.

 N zaatakuje w trefla, W weźmie asem i dopiero teraz rozpocznie się prawdziwa walka o punkty. Do wzięcia jedenastu lew prowadzi dość nieoczywista linia rozgrywki polegająca w gruncie rzeczy na wykonaniu dwóch impasów w kolorach czerwonych. Próba zagrania na dwustronne przebitki może zakończyć się wzięciem zaledwie dziesięciu lew, a niekiedy nawet wpadką bez jednej. Przegranie czterech pików wymagać jednak będzie od rozgrywającego wykonania kilku naprawdę bardzo kiepskich ruchów.