Rozdanie 10.

Rozdanie 10 Rozd. E, po partii: obie	♠ Q J 8 6 2 ♥ 10 8 7 2 ♦ A ♣ 10 9 3
♠ 5 4 ♥ K Q 5 4 3 ♦ Q 7 3 ♣ K Q 7		♠ A 10 9 7 ♥ A J ♦ 10 8 6 2 ♣ A 5 4
	♠ K 3 ♥ 9 6 ♦ K J 9 5 4 ♣ J 8 6 2

Tutaj najprawdopodobniej na prawie wszystkich stołach WE będą grali końcówki w bez atu. E otworzy 1♣, teraz część graczy S pewnie wejdzie 1♦, W zgłosi kiery, w zależności od systemu kontrą lub naturalnym 1♥, N pewnie zalicytuje 1♠ (podobnie może wejść 1♠ tam, gdzie S spasuje po otwarciu E). E może powiedzieć 1BA – ma górę przedziału 12-14 PC – ładne 13, a czwarta dziesiątka w karach w sytuacji nie poparcia przez N zwykle okaże się zatrzymaniem. Ponieważ 1BA zasadniczo wyklucza trójkę kierów, no i pokazuje ładną rękę, W pewnie podniesie do 3BA:  

Na ten kontrakt jest 9 lew z góry, a NS ze względu na zblokowane kara, nie są w stanie zapobiec nadróbce.

Tam, gdzie ani S, ani N nie wejdzie, WE dojdą do końcówki z użyciem konwencji typu magister bądź podwójny magister.

2♦ – sztuczny forsing do dogranej; karta W jest graniczna pomiędzy inwitem a forsingiem – 12 PC bez asa, ale jednak dobrze zlokalizowane, i po partii – przemawia to za przesądzeniem końcówki; oczywiście jest to też sprawa stylu gry – tam, gdzie WE otwierają na każde 11 PC, W powinien jedynie inwitować, tam jednak E na pewno zakwalifikuje swoją kartę jako górę przedziału 11-14 PC i przyjmie inwit;

2BA – 12-14 PC, układ zrównoważony bez trzech kierów.