Rozdanie 19.

Rozdanie 19 Rozd. S, po partii: EW	♠ Q 9 ♥ Q 9 7 5 4 ♦ 10 9 2 ♣ 10 4 2
♠ A 10 5 ♥ A K 6 ♦ K Q 8 6 4 ♣ Q 9		♠ K J 7 6 3 2 ♥ J 10 8 ♦ 7 5 3 ♣ A
	♠ 8 4 ♥ 3 2 ♦ A J ♣ K J 8 7 6 5 3

W tym rozdaniu karta gracza S to test stylu otwarć. Na I ręce, w założeniach korzystnych. Ci, u których w takiej sytuacji 3 w młodszy jest destrukcyjne, muszą pasować, albo otworzyć 2♣ Precision (Wspólny Język), albo 1♣ (Strefa). O ile 2♣ Precision jeszcze z grubsza pasuje do tej karty, deficyt miltonowy jest niewielki, to już 1♣ jest mocno naciągnięte. To są koszty gry otwarciami destrukcyjnymi.

Po otwarciu 2♣ W pewnie da kontrę, a E zalicytuje 4♠, które zakończy licytację.

Na ten kontrakt praktycznie jest 12 lew, raczej trudno sobie wyobrazić, aby rozgrywający szukał trzeciej damy atu w ręce rozgrywającego.

Podobnie po wejściu 2♦ WE dojdą do końcówki. Co prawda karta W jest formalnie za silna na proste wejście, ale z rękami granicznymi dobrą strategią jest często najpierw pokazanie koloru, a potem siły kontrą, np. po takiej licytacji:

Po wejściu 2♦, N spasuje, a E zalicytuje 2♠ (w polskim stylu licytacji zgłoszenie nowego koloru na wysokości dwóch bez przeskoku nie forsuje, ale jest konstruktywne – to chyba jest karta E), po pasie S W zalicytuje 4♠.

Ciężko skonstruować sensowną sekwencję pary WE, prowadzącą do szlemika w piki i przypuszczam, że takich kontraktów będzie niewiele. Dojście do szlemika wydaje się możliwe tam, gdzie S spasuje. W otworzy 1♣, po pasie N E odpowie 1♠. S teraz wejdzie 2 lub 3♣, a W da kontrę fit. Jeżeli teraz E zalicytuje końcówkę w piki, to W może dać cue bid 5♦, w końcu kontra-fit na 2♣ to może być nawet tylko 12 PC:  

a E pewnie zalicytuje szlemika.

Tam, gdzie S otworzy 3♣, W ma do wyboru 3♦ oraz kontrę. Kontra wydaje się lepsza, gdyż po 3♦ partner z wieloma rękami, np. typu 8 PC ze starszą piątką, z którymi końcówka będzie sensowna, może spasować. Tutaj akurat zarówno kontra (po której E zalicytuje 4♠), jak i 3♦, doprowadzą bez problemu do końcówki.