Rozdanie 10.

Rozdanie 10 Rozd. E, po partii: obie	♠ 9 8 6 5 4 ♥ J ♦ K Q 5 ♣ Q 10 7 4
♠ A K Q 2 ♥ K 9 6 2 ♦ 9 4 3 ♣ 9 5		♠ J 10 ♥ 10 8 7 4 3 ♦ A J 10 8 ♣ 8 6
	♠ 7 3 ♥ A Q 5 ♦ 7 6 2 ♣ A K J 3 2

Tutaj po pasie E, gracz S znów ma kartę, z którą w dzisiejszych czasach wielu otworzy 1BA – 14 PC z pięciokartem. Co prawda brak zatrzymań w dwóch kolorach, ale jakość trefli usprawiedliwia naciągnięcie. Po tym otwarciu e-N da transfer na piki i powinien spasować po przyjęciu, a i żaden z przeciwników nie ma już nic do dodania.

Gracz W pewnie wyjdzie w trefle, rozgrywający po wzięciu lewy zagra w atu i E po wzięciu lewy pewnie zagra w kiery, zresztą dobrym zagraniem jest też walet karo. W każdym razie bez wyjścia w kiery z ręki W, obrona ma 4 lewy atutowe i dwie karowe.

Tam, gdzie gracz S otworzy 1♣, NS mają szanse znaleźć lepszy kolor od pików. Po tym otwarciu W-u da kontrę, e-N zgłosi piki (odzywką 1♠ bądź transferem 1♥), E zalicytuje 2♥. Jeżeli teraz S spasuje (3♣ w WJ wskazuje siłę 15+PC, a i w Strefie pewnie przydałby się z trefl więcej), to wskazuje to na maksimum 2♠ (kontra-fit poniżej 2 w kolor partnera jest praktycznie obligatoryjna. Dojdzie to do e-N-a. Nie ma on wygodnej odzywki – na 2♠ do dubla u partnera ma za słabe piki, na kontrę za mało punktów. Raczej większość będzie pasować, i na tych stołach WE zapiszą 110.

Jeżeli jednak zdecydowałby się na wznowienie kontrą, to S zgłosi 3♣ i z kolei tutaj NS zapiszą 110, zresztą W po tej licytacji raczej przepchnie się jeszcze w 3♥ i to już jest bez jednej, jeszcze pewnie czasem z kontrą e-S-a.