Rozdanie 4.

Rozdanie 4 Rozd. W, po partii: obie	♠ A 9 8 ♥ J 7 ♦ K 10 7 3 ♣ 9 4 3 2
♠ Q J 7 5 3 ♥ 10 9 4 3 ♦ A ♣ K 8 5		♠ K 6 ♥ A K Q 8 2 ♦ 4 2 ♣ A J 7 6
	♠ 10 4 2 ♥ 6 5 ♦ Q J 9 8 6 5 ♣ Q 10

Pary WE mają tu bezproblemowe 12 lew przy grze w kiery. Tam, gdzie gracz W nowocześnie otworzy 1♠, WE mają szanse dojść do szlemika, chociaż po początku 1♠ – 2♥, jeżeli W skoczy w 4♥, aby pokazać minimum z fitem, może być trudno. E da cue bid pikowy, W treflowy i E musi powiedzieć 5♥. Czy teraz W ze swoimi 10 PC ruszy? W zasadzie powinien, ale nie jest to oczywiste:

4♠,5♣ – cue bidy.

Pomocna może być konwencja, stosowana przez wiele par czołówki w niełatwej sekwencji 1♠-2♥ (oczywiście mówię o systemach, w których 2♥ forsuje do dogranej, co zresztą już jest chyba standardem). 3BA powinno oznaczać minimum z fitem kierowym i krótkością młodszą (wtedy Splinter jest nadwyżkowy, z 4 atutami, a z trzema atutami – przy minimum licytujemy 4♥ (z krótkością musiałaby to być naprawdę słabizna), z nadwyżką 3♥). Wtedy informacja o singlu karo pozwoli graczowi E po prostu zapytać o asy:

3BA – 11-13(14) PC, fit kierowy, nieznana krótkość, karta nie obrzydliwa;

4♣ – pytanie o kolor krótkości;

4♦ – karowa.

Po pasie W na pierwszej ręce, e-N także spasuje, gracze E będą otwierać 1♥… Teraz pomocne w dojściu do szlemika mogły by być konwencje typu kolor z fitem; karta W ma układ modelowy do Splintera po pasie (4♦), ale z singlowym asem raczej się takiej licytacji nie zaleca. Po skoku w 2♠ może byłyby szanse, po takiej np., być może nieco przeintelektualizowanej sekwencji:

2♠ – góra pasa, piki i fit kierowy, modelowo 5-4;

2BA – forsujące;

3♣ – fragment, opis ręki, ładna karta (z brzydką 3♥ lub 4♥).