Rozdanie 15.

Rozdanie 15 Rozd. S, po partii: NS	♠ 9 7 4 3 ♥ A K 8 6 4 ♦ K 10 4 ♣ 6
♠ 6 ♥ Q J 7 5 ♦ 8 ♣ A K Q 9 7 4 3		♠ K Q 5 ♥ 10 3 2 ♦ Q 9 3 2 ♣ J 10 5
	♠ A J 10 8 2 ♥ 9 ♦ A J 7 6 5 ♣ 8 2

To rozdanie wygląda dynamicznie. Karta S jest z pogranicza otwarcia 1 w kolor a podlimitową dwukolorówką. Formaliści otworzą 2♠ – w końcu tylko 10 PC, ale dwa longery zwieńczone AW, a jeden jeszcze i dziesiątką, skłonią wielu do otwarcia 1♠.

Po otwarciu 1♠, W-u wejdzie 2♣, a N w zasadzie może nawet naciągnąć kartę na Splintera 4♣ (co prawda tylko 10PC, ale AK+K; ponadto w licytacji dwustronnej często lepiej jest naciągnąć odzywkę, zwłaszcza wskazującą fit w kolorze partnera, o punkt lub dwa niż okrążenie później mieć nieodlicytowane wartości), a w najgorszym wypadku zalicytować odzywkę typu „forsing do dogranej z fitem” – zwykle jest to sztuczne 2BA. E po 2BA pewnie spasuje – z mariaszem pik uzgdnianie trefli byłoby chyba chyba czymś w rodzaju judzenia partnera. S zalicytuje zniechęcające 4♠, gracz W pewnie pójdzie jeszcze w 5♣ (założenia korzystne), N da pasa forsującego, ale E ze swoim minimum powinien skontrować: 

2BA – forsujące do dogranej z fitem pikowym (inwitujące byłoby 3♣);

Pas – zachęcający do dalszej licytacji, zwykle z krótkością trefl, bądź z lepszą kartą bez wartości treflowych.

Tam, gdzie S otworzy 2♠ (podlimitowe, piki i młodszy), po wejściu gracza W 3♣, N pewnie zalicytuje 4♠, a gdy W pójdzie w 5♣ skontruje, licząc, że w kierach zwykle weźmie asa i króla oraz przebitkę, a i coś z boku powinno jeszcze wpaść.

Tam, gdzie NS pójdą jednak w 5♠, a obrońca W ściągnie asa trefl, po czym odejdzie w singla karo, nie dziwiłbym się rozgrywającym, którzy zagraliby piki z góry - po przejściu do stołu asem kier i ewentualnym oddaniu na figurę graczowi W, nie mamy dojścia do stołu poza karami do drugiego podegrania atutów.