Rozdanie 4.

Rozdanie 4 Rozd. W, po partii: obie	♠ 4 2 ♥ K Q 8 3 ♦ A 4 2 ♣ K Q 7 4
♠ K 9 5 3 ♥ ♦ K Q J 9 8 ♣ J 10 9 5		♠ Q J 7 6 ♥ A 9 7 6 2 ♦ 6 ♣ A 8 3
	♠ A 10 8 ♥ J 10 5 4 ♦ 10 7 5 3 ♣ 6 2

 Zawodnik W ma wprawdzie tylko dziesięć punktów, ale jego karta jest tak urodziwa, że nie powinien wzbraniać się przed otwarciem licytacji odzywką 1♦. Największe plusy jego ręki to: znakomity kolor otwarcia, niezły sekwens w treflach oraz możliwość zgłoszenia wygodnego rebidu w drugim okrążeniu licytacji (1♦ – 1♥ – 1♠).

 Niestety, pisząc powyższe słowa, namawiam wszystkich graczy W do złego, gdyż po otwarciu 1♦ para EW najprawdopodobniej dojdzie do końcówki, która zakończy się wpadką bez jednej.

(1)   Kontra wywoławcza z dubletonem pik to bardzo zły pomysł. N pasuje, ale ma nadzieję, że może w drugim okrążeniu będzie mógł wkroczyć do akcji.

(2)   Teraz już czas na to, by definitywnie wycofać się z licytacji.

 Tylko wyjątkowa, trudno wytłumaczalna ostrożność zawodnika E może sprawić, że zainwituje on końcówkę, a wtedy EW zagrają tylko trzy piki i zapiszą 140 po swojej stronie. Będą to jednak przypadki odosobnione i prawie wszędzie W podejmie próbę zrealizowania czterech pików. Próba ta zakończy się fiaskiem – N wyjdzie królem trefl, a potem obrońcy wezmą asa atu, asa karo, trefla i przebitkę w tym kolorze. Bez jednej i 100 dla NS.

 Zawodnicy o konserwatywnym stosunku do gry w brydża (Otwieramy od dwunastu PC) spasują na pierwszej ręce, a wtedy para EW raczej wyhamuje w kontrakcie 2♠.

 Karta W nadal ładna, ale skoro powiedział on PAS w pierwszym okrążeniu, to pewnie spasuje i w teraz. Oczywiście nie można wykluczyć nagłego przypływu energii, który poskutkuje skokiem w 4♠. Będzie to piękny przykład brydża „sinusoidalnego”. 140 dla EW lub nadal 100 dla NS.