Rozdanie 6.

Rozdanie 6 Rozd. E, po partii: EW	♠ 6 3 ♥ A J 7 6 5 ♦ A J 5 4 ♣ 10 7
♠ J 9 4 ♥ K Q 3 2 ♦ Q 8 3 ♣ A 9 4		♠ A 10 8 ♥ 10 4 ♦ 9 6 2 ♣ K Q J 6 5
	♠ K Q 7 5 2 ♥ 9 8 ♦ K 10 7 ♣ 8 3 2

Chociaż EW mają przewagę siły (22 : 18 PC) to wygrać mogą co najwyżej jednego trefla. W związku z tym teoretycznie najlepszą dla nich strategią jest „odpuszczenie” rozdania i pasowanie przez cały czas. Jest to jednak scenariusz prawie nierealny. Poza tym teoria w brydżu bardzo często mija się z praktyką.

O ile pas E na pierwszej ręce wydaje się być oczywisty to już gracz W, który ma przecież 12 PC

rozpocznie od 1♣. Potem N zgłosi kiery na wysokości jednego, a największy wpływ na podział punktów w rozdaniu będzie miała odzywka gracza E w tym okrążeniu.

Ma on dwie opcje:

1. Zgłoszenie trefli na wysokości dwóch, a znajdą się i tacy co skoczą na na trzy. Wtedy licytację zakończy kontrakt 3♣ grany przez W (po wejściu 2♣ S zgłosi 2♠ więc i tak EW będą musieli zagrać tak wysoko) Po wiście pikowym NS wezmą sześć lew (3 kara, 2 piki i asa kier) i zapiszą sobie 200 czyli super wynik.

2. Zalicytownie koloru przeciwnika czyli 2♥. Odzywka ta mówi o absolutnym maksimum przepasowanej ręki i pyta o zatrzymanie kierowe. Zdrowy rozsądek nakazuje mieć w tej sytuacji dobry pięciokartowy kolor młodszy. Teraz, jeśli S spasuje, choć znajdą się i tacy co zgłoszą 2♠, to W powie 2BA i stanie się rozgrywającym. Po pierwszym wiście w kiera W położy ze stołu dziesiątkę i już będzie miał osiem lew. 120 będzie zapisem zbliżonym do maksymalnego dla EW.

Reasumując: Odzywka 2♥ jest zdecydowanie lepsza od licytowania trefli. I nie tylko w tym rozdaniu. Powinna ona jednak jednoznacznie informować o kolorze treflowym. Partner gwarantuje nam na swoje otwarcie 2+ trefle więc możemy ten kolor uznać za uzgodniony. Jeśli mamy kara to powinniśmy być ostrożniejsi gdyż nie można wykluczyć, że partner otworzył ze składem 4414.