Rozdanie 33.

Rozdanie 33 Rozd. N, po partii: -	♠ 5 ♥ A 2 ♦ Q J 10 7 6 5 3 ♣ K 9 4
♠ A Q 7 6 ♥ K 6 ♦ A K 9 ♣ A 8 7 6		♠ K J 9 8 3 ♥ J 8 7 4 ♦ 8 2 ♣ 10 5
	♠ 10 4 2 ♥ Q 10 9 5 3 ♦ 4 ♣ Q J 3 2

Naprawdę trudno wyobrazić sobie sytuację, w której EW nie doszliby w tym rozdaniu do końcówki pikowej. W zależności od tego jakie otwarcie wybierze N, licytacja przebiegać powinna

według jednego z poniższych schematów:

1. N otwiera 1♦.

(1) Pomimo bardzo małej siły S powinien podtrzymać licytację, a nie pasować na otwarcie partnera. Zalicytować PAS jeszcze zdąży – w następnym okrążeniu.

(2) Kontra wywoławcza – cztery piki i możliwość gry w trefle. Modelowo układ 4-4 lub 4-5 w czarnych kolorach.

(3) Licytacja z bilansu - 5 PC z dobrym kolorem w pełni usprawiedliwia wejście do licytacji na wysokości dwóch.

2. N otwiera 3♦ (nikt mu tego przecież nie zabroni).

Wylicytować tę końcówkę było bardzo prosto ale jej wygranie to niezwykle trudna sprawa.

Ci, którzy wist karowy wezmą w stole, a potem wyatutują i zagrają kiera do króla nie będą mogli już, oczywiście bez pomocy przeciwników, wziąć dziesięciu lew. Rozgrywce takiej, zwłaszcza po otwarciu 3♦, naprawdę niewiele można zarzucić więc wszyscy, którzy cztery pik w rozdaniu nr 33 przegrali, nie powinni się specjalnie tym faktem stresować.

Do zwycięstwa prowadzi rozgrywka o charakterze czysto wizjonerskim polegająca na założeniu, że as kier jest u N, a S ma w tym kolorze D109.

Po odebraniu przeciwnikom atutów gramy z ręki czwórkę kierową i, jeśli S nie podłoży wysokiej karty, dodajemy ze stołu szóstkę (!). Jeżeli jednak S da dziewiątkę kładziemy króla i w tym momencie w kierach wytwarza się pozycja ekspasowa. U e-S-a zostało bowiem D1053, a rozgrywający ma W87 więc odda lewę na dziesiątkę, a potem wyjdzie waletem pod atu w dziadku i dama kier już lewy nie weźmie. Proste? Nie bardzo...