Rozdanie 2.

Rozdanie 2 Rozd. E, po partii: NS	♠ 10 6 ♥ J 8 2 ♦ A K 7 5 2 ♣ Q 5 2
♠ K 9 7 5 ♥ A Q ♦ 3 ♣ A K J 10 8 4		♠ 4 3 2 ♥ 10 6 4 3 ♦ Q J 6 ♣ 9 7 6
	♠ A Q J 8 ♥ K 9 7 5 ♦ 10 9 8 4 ♣ 3

Dwa pasy i W, bez względu na to jakim gra systemem, otworzy ze swoją piękną kartą 1♣. N oczywiście wejdzie 1♦, E będzie nadal pasował, a S zgłosi 1♥. Tak będzie przy większości stołów.

Drugi rebid gracza W zależy od tego czy EW grają Strefą czy Wspólnym Językiem. W lepszej sytuacji będą ci pierwsi.

Strefa:

(1) Cztery piki i 5+ trefli. Nadwyżka ale z uwagi na kiepską lokalizację honorów w starszych kolorach nie skaczemy w 2♠.

W dość szybko sprzeda całą swoją kartę i po 3♦ nie będzie już interweniował. NS wezmą należnych im 9 lew i zapiszą sobie 110. Nic specjalnego się nie wydarzy.

Ogromne niebezpieczeństwo czyha w tym rozdaniu na „WuJotowiczów”. Tu na arenę może wkroczyć kłamstwo, a to, jak wiadomo, często kończy się źle. Spójrzmy co może się wydarzyć:

Wspólny Język:

(1) „Kłamstwo koloru starszego” - jeden z grzechów głównych popełnianych przez brydżystów.

Nie twierdzę, że E ma komfortową pozycję licytacyjną. Należy jednak jak ognia unikać pokazywania trzykartowych kolorów starszych jako longerów czterokartowych lub dłuższych. Partner nigdy nas nie zrozumie i będzie licytował wyżej. Często skończyć się to może tak jak w omawianym rozdaniu – oddamy pzeciwnikom 300 punktów (bez dwóch z kontrą) i około 90% z rozdania.

Mniejszym złem jest zgłoszenie po kontrze 1BA. Oczywiście fajniej byłoby mieć ze 2 PC więcej ale partner wie, że nie może u nas na zbyt wiele liczyć bo przecież już dwa razy pasowaliśmy.

W protokole dominować będą zapisy 110 dla NS za częściówkę karową. Każdy zapis na swoją linię pary EW zawdzięczać będą wyłącznie uprzejmości przeciwników.