Rozdanie 5; rozdawał N, po partii NS.

Rozdanie 5 Rozd. N, po partii: NS	♠ Q9863 ♥ K7 ♦ Q63 ♣ T62
♠ K5 ♥ AQJ96 ♦ KJT54 ♣ K		♠ T4 ♥ 542 ♦ 82 ♣ AQJ875
	♠ AJ72 ♥ T83 ♦ A97 ♣ 943

¹ na niektórych stołach może paść z tą ręką otwarcie 3♣

² z układem 5–5 większość posiadaczy tej karty wrzuci końcówkę

Ponieważ jednak wartość ♣K jest trudna do ocenienia, otwierający może też spróbować naturalnych, inwitujących 3♦. Na takie dictum gracz E zareaguje jednak negatywnymi 3♥ i te wówczas – jeśli rzecz jasna gracz W zachowa konsekwencję – staną się już kontraktem ostatecznym.

Wróćmy jeszcze do sytuacji, kiedy to gracz E da na drugiej ręce otwarcie 3♣. Jeśli jest ono z założenia bardzo słabe bądź losowe (randomowe – tak to ostatnio z angielska czasem się określa), W powinien spasować i zadowolić się osiągniętym wówczas przez partnera zapisem w wysokości 130 lub 110 dla swojej strony ( tym drugim – gdy S wyjdzie kiedyś w małe karo i rozgrywający nie trafi palcówki; z drugiej strony w niektórych wypadkach jej trafienie może już dać mu 11 wziątek i zapis 150 dla WE). Jeśli bowiem zaryzykuje 3BA, N na pewno wyjdzie w pika, co położy tę grę co najmniej bez jednej. Wreszcie ewentualność ostatnia – gdy otwarcie 3♣ jest blokujące, ale klasyczne – W po drodze do prawdopodobnych 3BA może zalicytować forsujące 3♥. Partner rzecz jasna podniesie wówczas kiery do szczebla końcówki.

Na pewno jednak w rozdaniu najczęściej grane będą kontrakty kierowe, i to na szczeblu dogranej. Powiedzmy, że N wyjdzie wówczas w pika, aS zabije pierwszą lewę ♠A i pikiem powtórzy. Jak widać, wszystko sprowadzi się wówczas do trafienia kar, zagranie do króla pozwoli końcówkę zrealizować, podczas gdy blotka do waleta doprowadzi do nieuniknionej wpadki bez jednej. Co innego jednak po ewentualnym ataku treflowym – kiedy to atrakcyjne dla rozgrywającego będzie zabicie pierwszej lewy asem na stole i kontynuowanie ♣D W, aby wyrzucić z ręki oba piki. Teraz już trafne rozwiązanie kar da nadróbkę, grę będzie natomiast można zrealizować nawet po oddaniu dwóch wziątek w tym kolorze.

Proszę zwrócić uwagę, że przy tylko jednym dojściu do stołu – zagranie kara do króla czy waleta jest propozycją fifty-fifty, przynajmniej abstrahując od przesłanek lokalizacyjnych. Gdyby bowiem W miał dwa wejścia do dziadka, celne zagranie do ♦W mogłoby pomóc mu w wyrobieniu tego koloru; w jego drugiej rundzie impas damy mógłby bowiem zostać powtórzony.

W protokole rozdania spotkamy więc zarówno końcówkowe 420, a nawet 450 dla WE, częściówkowe 140, 170 i 200 dla tej strony, jak i wpadkowe 50 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 4♥(WE), 10 lew; 420 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (WE);

♦ – 9 (WE);

♥ – 10 (WE);

♠ – 7 (NS);

BA – 8 (WE).