Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.

Rozdanie 16 Rozd. W, po partii: EW	♠ J984 ♥ K8654 ♦ 96 ♣ 65
♠ K653 ♥ QT92 ♦ AK32 ♣ A		♠ A ♥ A3 ♦ JT87 ♣ KJT987
	♠ QT72 ♥ J7 ♦ Q54 ♣ Q432

¹ 15–17 PC – systemowe w klasycznym Wspólnym Języku bądź jako wskazanie dokładnie jednej nadwyżki (czy też też czegoś koło tego) w Naszym Systemie (bez nadwyżki albo z dwoma W dałby w Naszym Systemie rebid 2BA, a może 2♦ – to już kwestia ustaleń i podejścia bądź to klasycznego, bądź nowoczesnego)

² fit karowy, zachęcające

³ cuebid

⁴ blackwood na karach

⁵ tu: na pewno trzy wartości z pięciu

⁶ nawet jeśli partner ma ♦D, wielki szlem jest wykluczony, trzeba bowiem będzie zrobić coś z treflami

Albo:

¹ według najnowszej propozycji Marka Wójcickiego: 15–17 PC, wszystkie ręce, a więc skład nieokreślony

² 6⁺♣, końcówka jest już przesądzona, przed uzgodnieniem kar E chce jednak zwrócić uwagę partnera na ten kolor

³ otwierający już powiedział, co ma w karcie, a ta zapowiedź powinna też w zasadzie wskazywać 5♦ (zatem ręka W to raczej 4–4–4–1)

⁴ fit karowy, zachęcające

⁵ cuebid

⁶ blackwood na karach

⁷ tu: na pewno trzy wartości z pięciu

⁸ nawet jeśli partner ma ♦D, wielki szlem jest wykluczony, trzeba bowiem będzie zrobić coś z treflami

Po oczywistym otwarciu W 1♦ i wskazaniu przezeń nadwyżki partner na pewno zrobi krok ku grze premiowej. W zaaprobuje go cuebidem 4♠ i niebawem dojdzie do szlemika w kara. Kontrakt jest bardzo przyzwoity, a korzystne dla strony WE układy sprawią, że najczęściej zostanie zrealizowany z nadróbką. Przeciwko 6♦(W) N wyjdzie bądź pasywnie w atu, bądź agresywnie w kiera. To drugie wyjście będzie wskazane licytacją, w której dziadek ujawnił longera treflowego. Po atutowym rozgrywający łatwo weźmie wszystkie 13 lew, wyimpasuje bowiem damę atu, a potem skutecznie zaekspasuje ♣D. Podobnie będzie po wiście blotką kierową, gdy rozgrywający puści pierwszą lewę do ręki. Dużo trudniej będzie, gdy graczW zabije pierwszego kiera asem na stole, aby drugiej karty tego koloru stamtąd pozbyć się na ♠K. I wówczas istnieje jednak droga nie tylko do 12, ale nawet 13 lew: ♥A, ♠A, trefl do asa, ♠K i wyrzutka ze stołu kiera – następnie jednak nie wolno atutować, tylko trzeba przebić w dziadku pika i wyjść stamtąd ♦W. Jeśli S nie położy na niego damy (optymalnie), W musiałby kontynuować ze stołu ♣W i zrzucić z ręki kiera (S i tej damy nie położy, rzecz jasna), potem wrócić do ręki ♦A i zagrać stamtąd ♥D – aby wyekspasować e-N-owi ♥K i jednocześnie wyłapać jego partnerowi singlowego już w tym momencie waleta. Niebyt to naturalne, a tym samym realne do przeprowadzenia, przeto po takim początku (kier zabity asem) skończy się zapewne na tylko 12 lewach.

Niektóre duety linii WE zadowolą się kontraktem 3BA. Jeśli jego rozgrywającym będzie W i dostanie wist kierowy, puści go rzecz jasna do ręki i wykorzystując wszystkie swoje naturalne szanse w kolorach młodszych, będzie już mógł skompletować 12 wziątek. Po pikowym będzie ich tylko 11, także gdy rozgrywającym będzie zawodnik E. Tym bardziej że obrońca S na pewno zawistuje wtedy w pika.

W protokole rozdania spotkamy więc szlemikowe 1390 i – rzadziej – 1370 dla WE, ale też tylko końcówkowe 620 i 640 (za 5♦) oraz 660 i 690 (za 3BA) dla tej samej strony.

Minimaks teoretyczny: 7♦(WE), 13 lew; 2140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 12 (WE);

♦ – 13 (WE);

h – 10 (WE);

♠ – 10(WE);

BA – 11 (WE).