Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.

Rozdanie 7 Rozd. S, po partii: obie	♠ 763 ♥ J3 ♦ AT2 ♣ AT653
♠ 842 ♥ 976 ♦ J985 ♣ 874		♠ AKJT95 ♥ A54 ♦ K4 ♣ 92
	♠ Q ♥ KQT82 ♦ Q763 ♣ KQJ

¹ w Naszym Systemie półforsujące, we Wspólnym Języku naturalne, nieforsujące

² kontra nadwyżkowa, bynajmniej nie karna, N po prostu chce walczyć dalej

³ naturalne, ale raczej tylko cztery kara, z pięcioma otwierający mógłby zgłosić ten kolor w poprzednim okrążeniu (być może z ewentualnym zastosowaniem – bądź nie – konwencyjnych, à la lebensolowych, 2BA)

⁴ skoro 3♦ byłyby raczej grane na tylko siedmiu atutach, to można z powodzeniem przenieść na 3♥, tym bardziej że teoria preferuje grę na atutach rozłożonych 5–2 (w porównaniu z 4–3)

⁵ E ma zbyt dużo dziur w karcie, aby po partii powtórzyć teraz piki

Istotnie, gdyby E zdecydował się na 3♠, mógłby już zostać z powodzeniem przez N – posiadacza dwóch asów – skontrowany. Gracz ten wiedziałby bowiem dobrze, iż na podstawie bilansu rozdanie należy do jego strony, skoro zatem przeciwnicy wspięli się na 3♠, to raczej nie mogą (w turnieju na maksy) grać ich bez kontry. Istotnie, grający w piki E musiałby oddać dwa trefle, dwa kiery oraz karo, poległby zatem bez jednej, z kontrą za 200. Przeciwnicy zaaplikowaliby mu więc klasyczny pocałunek śmierci.

Na ogół jednak w rozdaniu tym grać (rozgrywać) będzie wyraźnie honorowo silniejsza (24:16 PC) strona NS; będą to kontrakty 3♥, rzadziej – 3♦. Ten pierwszy po wskazanym ataku pikowym znajdzie się wprawdzie w niebezpieczeństwie, ale ze względu na podział atutów 3–3 wszystko dobrze się dla rozgrywającego skończy. A nawet lepiej niż dobrze, nie tylko bowiem zrealizuje on tu swoją grę, ale też zrobi nadróbkę. Zresztą kontrakt ten mógłby zostać zrealizowany, czasami także z nadróbką, także przy podziale atutów 4–1 z longerem w ręce W. Właśnie ze względu na taką ewentualność (♥A x x x u W) rozgrywający nie powinien przebijać drugiej lewy (pikowej kontynuacji ze strony E), tylko w zamian zrzucić z ręki karo (tym bardziej że jedną lewę w tym kolorze i tak będzie musiał oddać). A dopiero trzecią rundę pików przebić w ręce małym atutem i zagrać w atu. Dziesięć lew! – chyba że w drugiej lewie E będzie kontynuował małym pikiem (!) – jego partner weźmie ją więc na ♠8 i zagra w karo…

Także kontrakt 3♦(S) może zostać zrealizowany, tyle że bez nadróbki. Rozgrywający przebije wówczas w ręce drugiego pika, po czym zagra stamtąd blotkę karo – do dziesiątki na stole. Dzięki temu będzie w stanie ograniczyć swoje przegrywające do pika, dwóch kar i kiera.

Najpopularniejszym wpisem w turniejowych protokołach tego rozdania będą zatem 140 i 110 dla NS. Oczywiście od czasu do czasu jaki duet wygra też 2♠ i zapisze 110 punktów po swojej stronie. A inny wpadnie bez jednej na 3♠ z kontrą i odda przeciwnikom magiczne 200 punktów.

Minimaks teoretyczny: 4♠(WE) z kontrą, 8 lew; 500 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (NS);

♦ – 9 (NS);

♥ – 10 (NS);

♠ – 8 (WE);

BA – 6 (NS,WE!).