Rozdanie 2; rozdawał E, po partii NS.

Rozdanie 2 Rozd. E, po partii: NS	♠ Q7 ♥ 953 ♦ AKQ32 ♣ AJ8
♠ J843 ♥ AK ♦ 964 ♣ T743		♠ K962 ♥ JT84 ♦ J8 ♣ KQ6
	♠ AT5 ♥ Q762 ♦ T75 ♣ 952

albo:

¹ wskazanie kolorów starszych

albo:

¹ wskazanie kolorów starszych

² naturalne, S sądzi, że lepszy zapis przyniesie jego stronie gra własna; gdyby gracz ten chciał wywołać kolory młodsze, skontrowałby wywoławczo 2♠

Nawet jeżeli strona WE nawiąże w tym rozdaniu walkę, będzie ją toczyć jedynie do wysokości 2♠, których NS raczej nie puszczą do gry. Najczęściej i tak zatem skończy się na rozgrywanej przez zawodnika N częściówce bezatutowej. Nawet jeśli obrońca E nie wyjdzie wówczas (w być może uzgodnione) piki, co od razu dałoby e-N-owi dodatkową wziątkę w tym kolorze – tylko zawistuje bezpiecznie ♥W, to i tak poda w ten sposób przeciwnikowi pomocną dłoń.N doda bowiem wtedy ze stołu blotkę, a W będzie musiał wziąć pierwszą lewę ♥K. I odwróci w trefla, a jego partner po wzięciu tej lewy ♣D powróci do kierów (albo wyjdzie bezpiecznie w karo). Tak czy owak, rozgrywający rozpozna, że gracz W miał pierwotnie w kierach ♥A K sec, wskutek czego nie tylko wyrobi sobie lewę na ♥D w dziadku, ale też będzie wiedział, że tamtejsza ♥7 stanowić będzie groźbę do przymusu przeciwko E (kierowo-pikowego). Po oddaniu obrońcy E dwóch trefli, na mariasza, N doprowadzi więc potem do następującej końcówki…

… w której po zagraniu z ręki ostatniego kara dojdzie do wspomnianego kierowo-pikowego przymusu przeciwko E. Rozwiązując właściwie wszystkie swoje problemy, rozgrywający będzie zatem w stanie skompletować w bez atu dziewięć wziątek. Gwoli ścisłości, gdyby w bez atu grał w tym rozdaniu S, pierwszy wist treflowy (i tylko on!) ograniczyłby go do ośmiu lew.

Tam, gdzie dojdzie do kontraktu 3♦(N), rozgrywający – po ataku ♥W (czy nawet w atu) – będzie musiał walczyć o swoje. Powiedzmy, że obrońca W odegra wówczas ♥A i ♥K wskazując w ten sposób, iż posiadał w tym kolorze jedynie dubletona, a następnie wyjdzie w trefla – rozgrywający będzie musiał zabić w ręce ♣A (inaczej dostanie przebitkę kierową i już będzie leżał). Następnie zaś gracz N będzie musiał ściągnąć wszystkie kara (i – ewentualnie – ♠A) i w ten sposób ustawić obrońcę E w przymusie: czy to zwyczajnym, prostym, czy to wpustkowym.

Jeśli natomiast chodzi o stronę WE, to jest ona w tym rozdaniu w stanie wziąć osiem lew w piki; wystarczy, iż rozgrywający nie odda dwóch wziątek atutowych. Nie uniknie bowiem w żaden sposób oddania dwóch kar oraz ♣A. Jak już jednak wspomniałem, do takich kontraktów będzie dochodziło co najwyżej sporadycznie, w zdecydowanej większości wypadków 2♠(WE) zostaną bowiem przelicytowane przez stronę przeciwną 2BA bądź 3♦. Na tej podstawie pozwolę sobie postawić prognozę, iż w protokole tego rozdania znajdą się przede wszystkim wpisy w wysokości 120, 150 i 110 dla NS, mniej więcej w takiej jak przedstawiona wyżej kolejności ze względu na swą liczebność.

Minimaks teoretyczny: 4♠(WE) z kontrą, 8 lew; 300dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 9 (NS);

♥ – 8 (NS);

♠ – 8 (WE);

BA – 9 (N!).