Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.

Rozdanie 26 Rozd. E, po partii: obie	♠ K98732 ♥ T ♦ AJ2 ♣ 853
♠ AT ♥ QJ96 ♦ 543 ♣ AKQ9		♠ QJ54 ♥ K ♦ QT96 ♣ JT62
	♠ 6 ♥ A875432 ♦ K87 ♣ 74

¹ słabe dwa, wprawdzie kolor marnej jakości, ale zawszeć to siedmiokart

² 15–18 PC w składzie zrównoważonym

³ pytanie o cztery piki (a może też o pięć, na zasadzie tzw. staymana odwrotnego)

⁴ brak czterech pików (i pięciu: 3♦ powiedziałyby o czterech, a 3♠ – o pięciu pikach)

¹ multi, wprawdzie kolor marnej jakości, ale zawszeć to siedmiokart

² 15–18 PC, układ zrównoważony

³ powiedzmy, że jest to stayman odwrotny

⁴ brak starszej piątki, co najmniej jedna starsza czwórka

⁵ cztery piki

⁵ brak czterech pików (zatem cztery kiery)

albo:

¹ multi

² kontra wywoławcza przeciwko hipotetycznym pikom otwierającego (w podstawowym wariancie przyrzeka zatem fit kierowy) albo silna karta w układzie nieokreślonym (kontra objaśniająca)

³ do koloru partnera

⁴ naturalne, w podstawowym wariancie kontry partner przyrzekł kiery, przeto teraz – z singlowym ♥K – E ma pełne prawo zapowiedzieć 2BA, dzięki temu zostanie szybko złapana strefa

Na w zasadzie każdym stole listopadowego turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2012 w rozdaniu tym ostatecznym kontraktem staną się 3BA, na ogół z ręki W. Powiedzmy, że obrońca N zawistuje wówczas w kolor partnera – ♥10, a ten przepuści dziadkowego ♥K. W zagra następnie w pika – do dziesiątki w ręce, a N zabije ją ♠K (koniecznie!, gdyby ją bowiem przepuścił, a rozgrywający przerzucił się na kara, zrobiłby już nadróbkę, a e-N-owi wziątka pikowa bezpowrotnie już by przepadła) i bezpiecznie odejdzie pikiem. Rozgrywający utrzyma się zatem ♠A w ręce i zagra ♥D, aby zapewnić sobie dziewięć lew (jeżeli tylko przeciwnicy nie zdejmą trzech kar).S zabije ♥A tę albo następną lewę (gdy W będzie kontynuował kierem), po czym koniecznie już będzie musiał zagrać w karo – blotką, do ♦A w ręce partnera. Ten zaś powtórzy blotką, napędzając przeciwnikowi nieco strachu, gdy ten jednak zdecyduje się wówczas na zadysponowanie z dziadka ♦10, będzie już miał pewne swoje. Będzie to zagranie jak najbardziej wskazane, przecież oprócz ♥A graczS powinien mieć jeszcze jedną dobrą figurę. A tą może być jedynie ♦K; jeżeli zaś towarzyszy mu ♦W – wszystko stracone!

Oczywiście, gdyby po ♥A S nie zagrał w karo, rozgrywający skompletowałby już dziesięć wziątek: cztery treflowe, trzy kierowe i trzy pikowe. Inna sprawa, iż po ewentualnym przepuszczeniu przez e-S-a drugiej rundy kierów, W – mając już pewne dziewięć lew – wcale nie musiałby kontynuować kierami, gdyż naraziłoby to wykładany już kontrakt na niebezpieczeństwo oddania jeszcze ♥A oraz trzech kar.

Wreszcie uwaga ostatnia– jeżeli przeciwko 3BA(W) obrońca N zawistowałby blotką pikową, rozgrywający byłby już w stanie zrobić nadróbkę. Nie oddałby już bowiem wziątki na ♠K, a sam wyrobiłby sobie lewę w karach (czy nawet dwie); wziąłby wówczas cztery trefle, dwa piki, trzy kiery i karo (albo nawet tylko dwa kiery, ale aż dwa kara).

Możemy się zatem spodziewać, iż turniejowych protokołach tego rozdania najliczniej reprezentowane będą zapisy 600 oraz 630 dla WE, z przewagą – jak sądzę – pierwszych z nich.

Minimaks teoretyczny: 3BA(WE), 9 lew; 600 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (WE);

♦ – 8 (WE);

♥ – 7 (WE);

♠ – 7 (WE);

BA – 9 (WE).