Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 3 Rozd. S, po partii: EW	♠ K96543 ♥ 5 ♦ A652 ♣ 92
♠ 7 ♥ QJ8 ♦ KJ98 ♣ AKQ75		♠ AQJ8 ♥ KT92 ♦ 743 ♣ T6
	♠ T2 ♥ A7643 ♦ QT ♣ J843

Nasz System:

¹ kontra negatywna, przyrzeka kiery

² rewers, 5⁺♣–4♦, 16⁺ PC; otwierający licytuje własne kara, a nie do koloru partnera, ten ostatni swoją kontrą negatywną przyrzekł bowiem na pewno jedynie kiery, nie obiecał natomiast żadnego z kolorów młodszych

Wspólny Język:

¹ kontra negatywna, przyrzeka kiery

² naturalne, 5⁺♣, 15⁺ PC

Standardowa gra kończąca w bez atu – powinien ją zatem osiągnąć w zasadzie każdy duet WE biorący udział w listopadowym turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2012. Przeciwko 3BA(E) obrońca S zaatakuje ♠10 – w kolor licytowany przez partnera. Rozgrywający weźmie pierwszą lewę ♠D w ręce, po czym najprawdopodobniej zagra w kiery, ten kolor najłatwiej i najpewniej będzie mu bowiem wyrobić. Powiedzmy, że obrońca S zabije asem trzecią rundę kierów i bezpiecznie odejdzie tym kolorem. Rozgrywający zagra następnie w kara – blotką do waleta na stole, a po ewentualnym przepuszczeniu przez obrońcę N tej lewy – będzie kontynuował stamtąd ♦K. N zabije asem trzecią rundę kar i w następnej wpuści przeciwnika tym kolorem na stół. Rozgrywający będzie wówczas musiał oddać jeszcze trefla i zadowolić się dziesięcioma wziątkami. To oczywiście tylko jeden z kilku możliwych tu wariantów postępowania graczaE.

Aby na pewno skompletować jedenaście lew, rozgrywający musiałby zagrać w drugiej lewie nie w kiery, tylko w kara – i rzecz jasna trafnie rozwiązać ten ostatni kolor. Zagra zatem blotką karo do waleta na stole, a potem – po co najwyżej jednokrotnym zagraniu w kiery – figurą ze stołu – będzie kontynuował stamtąd ♦K i karem. Załóżmy, iż obrońca N pobije asem trzecią rundę kar i odejdzie karem, wpuszczając przeciwnika do dziadka ♦9. W następnej lewie rozgrywający zagra stamtąd ♥W (♥D została już zagrana wcześniej) i przejmie go w ręce ♥K. Jeżeli utrzyma się nim, zgra ♠A (ze stołu – blotka treflowa) i… Jeżeli powtórzy kierem albo zagra trefle z góry, zdobędzie lew dziesięć. Wspomniane jedenaście zapewniłaby mu rozgrywka w widne karty (raczej) – otóż w pięciokartowej końcówce musiałby wyjść z ręki ♣10, zabić asem na stole wstawionego przez e-S-a ♣W, ściągnąć jeszcze ♣K i – w trzykartowej końcówce – wpuścić lewego obrońcę kierem, na singlowego już w tym momencie asa. W dwukartowej końcówce gracz ten musiałby wówczas wyjść w trefle – z konfiguracji ♣8 4, do układu impasowego ♣D 7 na stole.

Jak już zaznaczyłem wyżej, rozgrywka na lew jedenaście będzie w zakryte karty trudna do przeprowadzenia. Ale chyba nie niemożliwa, przecież dosyć szybko gracz E rozczyta układ ręki e-N-a jako 6–1–4–2. Opisana gra będzie zatem skuteczna przy ♣9 x oraz ♣8 x tamże. Przy ♣x x u N (dwie małe blotki) rozgrywający, tak grając, niczego nie straci, słabo będzie jedynie przy ♣W x w ręce tego zawodnika, kiedy to (co najmniej) dziesięciolewowe 3BA zostaną przegrane bez jednej. Duża większość grających w bez atu będzie jednak brała w tym rozdaniu lew dziesięć (chyba że pomocną dłoń podadzą rozgrywającemu przeciwnicy). Stąd najpopularniejszym wpisem w jego protokole będzie 630 dla WE. Te wyższe – 660 dla WE – też jednak bez wątpienia przynajmniej od czasu do czasu się w nim trafią.

Mini maks teoretyczny: 5BA(WE), 11 lew; 660 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (WE);

♦ – 10 (WE);

♥ – 10 (WE);

♠ – 8 (WE);

BA – 11 (WE).