Rozdanie 22

Rozdanie 22 Rozd. E, po partii: EW	♠ 8 4 ♥ 8 7 6 5 2 ♦ Q J 8 7 4 3 ♣
♠ K 10 7 2 ♥ J 3 ♦ K 10 9 ♣ A 6 4 2		♠ J 6 5 3 ♥ A 9 4 ♦ A 5 2 ♣ Q 9 7
	♠ A Q 9 ♥ K Q 10 ♦ 6 ♣ K J 10 8 5 3

Kto gra, ten przegrywa. Tak właśnie można zatytułować to rozdanie. Na linii NS wychodzi kontrakt 2♥, a na EW 2♠ ale niewielu parom uda się zagrać tak nisko.

Ogromny wpływ na przebieg wypadków przy stole będzie miał rozpoczynający licytację gracz E. Ma on 11 PC, a tym samym klasyczny dylemat: „otwierać albo nie otwierać”.

Już coraz więcej par stosuje zasadę, że otwiera na każde 11 punktów. Nie mam zamiaru rozstrzygać czy to dobrze, czy źle. Z pewnością jednak, po przyjęciu takiej zasady, w systemie muszą zostać skorygowane ramy punktowe forsingów i inwitów.

Osobiście nadal hołduję zasadzie, że rękę w sile 11 PC w składzie równym trzeba kwalifikować. Krótko mówiąc sami musimy ocenić czy mamy ładną, czy brzydką kartę.

Ręka E w rozdaniu 22 nie zawiera żadnych, no może poza dwoma asami, pozytywnych elementów. Skład 4333, brak dziesiątek i „podwiązań” oraz słabiutki najdłuższy kolor czyli piki – to same minusy. Dlatego też jestem zwolennikiem PAS-a na pierwszej ręce.

I jeszcze licytacja, która, w zależności od decyzji E, pójdzie dwoma drogami.

(1) Naturalne, siła 15-20 PC.

N przegrywa wylicytowany kontrakt bez jednej lub bez dwóch. 50/100 dla EW.

(1) Kontra negatywna.

(2) Przyjmując w miarę sensowne założenie, że partner ma dwie blotki trefl zalicytowanie końcówki wydaje się być najbardziej racjonalną opcją. W turnieju na maksy można ewentualnie zainwitować przez 3♦, natomiast w meczu jest to decyzja stuprocentowa. Kontra, która w tej sytuacji ma spory procent karności, niesie takie niebezpieczeństwo, że weźmiemy 300 lub 500, ale wychodzi nam 4♠ za 620. W tym jednak rozdaniu właśnie kontra jest decyzją zwycięską.