Rozdanie 26.

Rozdanie 26 Rozd. E, po partii: obie	♠ Q J 9 8 3 2 ♥ 9 ♦ J 7 5 3 2 ♣ 7
♠ A 5 ♥ A 7 6 2 ♦ A 9 ♣ K Q 6 4 2		♠ K 7 6 4 ♥ K 10 5 ♦ Q 10 8 6 ♣ A 10
	♠ 10 ♥ Q J 8 4 3 ♦ K 4 ♣ J 9 8 5 3

 W tym rozdaniu para WE ma na linii aż 29 PC, ale z uwagi na misfity i złe podziały nic więcej, jak tylko 3BA wygrać tutaj nie jest w stanie. Teoretycznie można tu, grając w bez atu, wziąć jedenaście lew, ale by tego dokonać trzeba wykazać się niezwykle trafną, wręcz natchnioną rozgrywką. Można również liczyć na przychylność obrońców.

 W licytacji nie powinno wydarzyć się nic specjalnie ciekawego, a zwykle będzie wyglądała ona tak:

 Jeśli WE stosują ustalenie, że po sekwencji 1♣ – 2♣ rebid otwierającego 2♦ oznacza przygotowawczego trefla, to kontrakt końcowy będzie taki sam, ale zmieniona zostanie osoba rozgrywającego:

(1)  12-14 PC w składzie zrównoważonym.

(2)  Naturalne lub wyczekujące. To pożyteczne ustalenie pozwalające odpowiadającemu uzyskać więcej informacji o ręce partnera.

(3)  Brak czterech kierów i dobrego fitu treflowego. Pokazywanie czwórki pikowej nie ma sensu, gdyż partner mieć jej nie może.

 Znacznie łatwiej rozgrywa się 3BA z ręki E, bo S z pewnością zaatakuje w kiera, niekiedy nawet blotką. Teraz sprawny rozgrywający może zrobić nawet nielicytowanego szlemika, a dalsze jego kroki powinny wyglądać tak: W drugiej lewie gramy karo do dziewiątki. N bierze lewę waletem i odwraca w cokolwiek. E zgrywa teraz dwa trefle i dowiaduje się o ich złym podziale. Następny krok to ściągnięcie asa karo, do którego S dokłada króla. Teraz wystarczy zgrać pozostałe lewy karowe i pikowe i uważnie obserwować zrzutki e-S-a. Za chwilę bowiem prosty przymus kierowo-treflowy zapewni rozgrywającemu dwunastą lewę i wynik zbliżony do maksa.

 Jeśli rozgrywającym końcówkę będzie zawodnik W, to jego zadanie nie będzie już takie proste, a znajdą się nawet tacy, którzy to 3BA przegrają.