Rozdanie 19.

Rozdanie 19 Rozd. S, po partii: EW	♠ 10 5 4 3 ♥ J 8 6 5 3 ♦ A 9 2 ♣ 10
♠ K ♥ A K ♦ Q J 6 5 4 ♣ A K 8 7 3		♠ A Q J 8 7 6 ♥ 9 7 ♦ K 7 3 ♣ Q J
	♠ 9 2 ♥ Q 10 4 2 ♦ 10 8 ♣ 9 6 5 4 2

W tym rozdaniu WE mają nadmiar karty. Ale licytacja może być trudna. Pierwszy problem pojawia się na otwarciu z ręką W (S oczywiście spasuje). W Strefie nie ma problemu – 1♦. A we Wspólnym Języku? Silna dwukolorówka na młodszych to karta trudna do licytacji. Tam, gdzie W otworzy 1♣, E odpowie 1♠ i teraz przydałoby się nowoczesne rozwiązanie – rebid 3♣ oznaczający silnego trefla w układzie 5+♦-4+♣ (z ręką z treflami wystarcza forsujące na jedno okrążenie 2♣; wygodna jest też licytacja z innymi układami z karami – 3♦ to 5+♦ i 4♥, a 3♥ – 6+d, monokolor). Alternatywą przy braku takich ustaleń jest chyba tylko 2BA, wyglądające na pierwszy rzut oka na horror brydżowy! E zalicytuje teraz 3♠, co musi oznaczać szóstkę, W zgłosi 3BA, a E pokaże aspiracje i fit karowy odzywką 4♦. Po takim początku chyba nie da się racjonalnie zagrać 6BA, raczej licytacja zgaśnie w 6♦: 

3♣ – silny trefl, 5+♦ i 4+♣;

4♦ – uzgodnienie z aspiracjami;

4♥ – cue bid (4BA po zniesieniu z 3BA na 4 w młodszy byłoby negatywnym zejściem).

Tam, gdzie W wybierze rebid 2BA (ma on taki plus, że w razie wskazania przez E młodszej czwórki, jest prosta dalsza licytacja), licytacja skończy się pewnie w szlemiku w bez atu metodą bezpośrednią:

5BA – „wybierz szlemika”. 

Tam, gdzie W otworzy 1♦, WE mają szansę zagra ć w bez atu, jeżeli E zdecyduje się w odpowiednim momencie przejąć inicjatywę:

3♣ – forsujące do dogranej (18+PC), 5+♦-4+♣;

3♠ – forsujące do dogranej, 6+♠;

4♦ – uzgodnienie kar, aspiracje

6♦ – 2 wartości z 5, dama atu i trzy boczne króle.