Rozdanie 14.

Rozdanie 14 Rozd. E, po partii: -	♠ K Q 2 ♥ 6 5 ♦ K Q 9 4 ♣ K 6 4 2
♠ J 9 7 6 ♥ ♦ J 10 8 7 5 ♣ Q 10 9 7		♠ 10 8 4 3 ♥ Q J 8 2 ♦ 6 3 2 ♣ A 3
	♠ A 5 ♥ A K 10 9 7 4 3 ♦ A ♣ J 8 5

Tutaj wydaje się, że pary NS, które dojdą do szlemika, można z tego rozgrzeszyć. Po pasie E, gracze S będą otwierać 1♥ (niektórzy pewnie naciągną tę kartę nawet na „silnego trefla na kierach”, W spasuje, N zalicytuje 2♣. E znów spasuje i pytanie, co ma teraz zalicytować S. W myśl najnowszej szkoły, skok w kolor otwarcia nie przyrzeka nadwyżki a samodzielny kolor, taki, w którym liczbę przegrywających naprzeciw singla da się ustalić pytając o wartości i damę atu, mówiąc mniej naukowo, „koronkowy”. Siedmiokart z AK109 wydaje się spełniać ten warunek. N podniesie do końcówki, a S, mając spore nadwyżki, pewnie ruszy dalej. Naukowo cue bidem 4♠, po którym N zalicytuje 5♣. Czy E ma kontrować z drugim asem? Jeżeli nie skontruje, za chwilę może gorzko tego żałować. S zalicytuje 6♥: 

Wydaje się, że prawie pewna lewa kierowa powinna skłonić do kontry na 5♣ – odebranie asa zabezpiecza wpadkę na szlemika. 

Bez ataku treflowego rozgrywający na mariasze w stole pozbędzie się trefli z ręki i potem wystarczy zagrać bezpiecznie – mając w ręce same kiery, po zagraniu blotki ze stołu i dołożeniu blotki przez E, dać dziesiątkę.  

Po kontrze S spasuje – walet nie stanowi zabezpieczenia przed podegraniem i N z pustym królem trefl wycofa się w 5♥:

Po ataku ♣10 rozgrywający puści do waleta i pewnie odetchnie z ulgą, gdy E weźmie asem.