Rozdanie 2.

Rozdanie 2 Rozd. E, po partii: NS	♠ Q 6 2 ♥ A Q 10 6 2 ♦ 9 8 5 2 ♣ 2
♠ K 10 5 3 ♥ K 9 ♦ 3 ♣ K 9 7 6 5 3		♠ A 8 7 4 ♥ 7 5 ♦ Q J 10 7 6 ♣ A 10
	♠ J 9 ♥ J 8 4 3 ♦ A K 4 ♣ Q J 8 4

Tutaj otwierający ma 11 PC, ale podejrzewam, że prawie wszyscy z ręką E otworzą 1♦ – dobry kolor, z boku dwa asy, układ 5-4 z pikami… Wszystko przemawia za otwarciem. S spasuje – mimo 12 PC nie ma wejścia – i W odpowie 1♠. N także spasuje (niekorzystne założenia!). E podniesie piki do wysokości dwóch i gracze W będą pewnie inwitować końcówkę, najbardziej naturalny inwit to 3♣, a E nie ma na akceptację żadnego inwitu i licytacja pewnie zgaśnie w 3♠:

N wyjdzie najprawdopodobniej w singla trefl, ale przy w miarę starannej rozgrywce N powinien oddać tylko 4 lewy.

Tam, gdzie E spasuje na otwarciu, S otworzy 1♣, W pewnie spasuje, chociaż na pewno będą tacy, co w korzystnych, po pasie partnera wejdą 2♣, N odpowie 1♥. Teraz E ma modelową kartę na kontrę, zwłaszcza po uprzednim pasie – 4 piki i 4+ młodsze. S podniesie kiery do dwóch, W zgłosi 2♠, N pewnie jeszcze przepchnie się do 3♥ – w końcu ma układ 5-4 z 5 kierami i Prawo Lew Łącznych uzasadnia taką akcję. Teraz losy rozdania znajdą się w rękach W- jeżeli zdecyduje się na 3♠, to zapisze +140, a jeżeli spasuje, to -140.

Teraz losy rozdania znajdą się w rękach W- jeżeli zdecyduje się na 3♠, to zapisze +140, a jeżeli spasuje, to -140.

Jeżeli W po otwarciu S wejdzie 2♣, N zgłosi nieforsujące 2♥, to E ma do dyspozycji wygodną kontrę – 4 piki i silna sugestia kar, S podniesie do 3♥, a W pewnie zgłosi 3♠, natomiast teraz E musi obronić się przed pokusą dołożenia końcówki: