Rozdanie 10.

Rozdanie 10 Rozd. E, po partii: obie	♠ A ♥ 10 9 7 5 ♦ A 10 6 5 ♣ J 10 9 7
♠ K Q 10 9 5 3 ♥ J 4 ♦ Q 8 4 ♣ 5 2		♠ J 8 7 4 ♥ 8 6 2 ♦ J 9 3 2 ♣ 8 3
	♠ 6 2 ♥ A K Q 3 ♦ K 7 ♣ A K Q 6 4

Nadeszła pora na rozdanie ze strefy szlemowej. NS mają do wygrania szlema w kiery (na 4-4) i w trefle (bezpieczniejszy, na atutach 5-4). W licytacji jednostronnej dojście do 7♥ wydaje się proste, ale po skoku pikami W po1♣ gracza S sprawa nie jest prosta, zwłaszcza, jeśli E, mimo prawie bezwartościowej karty, zdecyduje się na podniesienie do 3♠.

Po skoku w 2♠, N, mimo tylko 9 PC ma na kontrę negatywną – układ 1444, dziesiątki z dziewiątkami, na pewno niweluje pewien niedostatek siły honorowej, brakujące 1-2 PC. Teraz jeżeli E spasuje, S ma tylko jedną silną sekwencję – 3♠ (swoją drogą, we Wspólnym Języku w tej sekwencji 3♣ powinno oznaczać kolor 5+ w sile 15+ PC i forsować na jedno okrążenie – to może być alternatywa dla enigmatycznego (silna karta z 4 kierami albo silne BA bez zatrzymania pik) koloru przeciwnika). Po 3♠ N nie powinien raczej mówić 3BA z singlowym asem (którykolwiek z wariantów odzywki 3♠ miałby partner, 3BA nie wygląda dobrze), a zgłosić 4♣ – kolor, tutaj z konieczności 4-kartowy, ewentualnie powiedzieć 4♠, które powinno pokazywać kartę trójkolorową (chociaż na tę odzywkę przydałoby się te sakramentalne 11 PC). Jeżeli powie 4♣, NS są w domu – S zalicytuje 4♦ – cue bid uzgadniający trefle, N 4♠. Teraz S zapyta się o asy i po informacji o komplecie będzie musiał trafić, czy partner nie ma przypadkiem układu 2425. Jest jednak przesłanka za tym, że partner ma krótkość pik – z drugim asem pik nie miałby powodu nie mówić 3BA po 3♠ i S, jeżeli wykaże się zaufaniem, może zgłosić 7♣, bądź, jeśli ma żyłkę maksową, 7♥: 

Jeżeli N po 3♠ powie 3BA, to teraz 4♣ gracza S powinno być cue bidem, uzgadniającym kiery, ale jeżeli są co do tego jakieś wątpliwości, to już na pewno naturalne nie może być 4♦ (już 3♦ wskazywałoby silnego trefla na karach); teraz N da cue bid 4♠, S zapyta o asy, N pokaże 2… Czy teraz S zdecyduje się na szlema? Sytuacja jest trudniejsza, przy dwóch blotkach trefl w ręce N, np. układzie 3442 szlem będzie najczęściej na podziale trefli 3-3, a nawet przy 3-4 treflach grozi układ z dublem karo, nie dający dodatkowej lewy przebitkowej, np. 3424. S może jeszcze zapytać o króle przez 5♠, a po odpowiedzi 5BA zainwitować szlema odzywką 6♣ – to jednak jest inwit raczej na zatrzymanie III klasy w treflach i graczowi N będzie ciężko go przyjąć.

Jeżeli E podniesie po kontrze piki do wysokości 3, szanse na wylicytowanie szlema dalej spadają. S ma praktycznie tylko jedną sensowną odzywkę – kontrę. Co prawda, jeśli teraz N zdobędzie się na 4♠ (to powinna być karta z układzie trójkolorowym z krótkością pik), S może zapytać o asy (ale czy 4BA w takiej sytuacji to na pewno pytanie o asy?) i po informacji o dwóch zalicytować szlema w kiery:

Jeżeli jednak po kontrze powie 3BA, znów zaczynają się schody. Czy teraz 4♣ jest naturalne, czy uzgadnia kiery? Raczej to drugie, gdyż z samymi treflami pewnie zgłosilibyśmy je zamiast kontry z kartą, z którą 3BA nam nie odpowiada… Jeżeli rozumowanie partnerów będzie zbieżne i N da teraz cue bid 4♦ (jeżeli go pominie i da 4♠, czy S będzie przypuszczać, że N ma asa karo?), to czy znów S nie przyjmie tego jako naturalne? A nawet jeśli cue bid przy kierach, a S teraz powie 5♣ (przecież z dwoma blotkami pik nie może pytać o asy, bo na 3BA partner może mieć np. trzecią damę), to czy N nie zwątpi w znaczenie dotychczasowej licytacji?

Te wszystkie rozważania potwierdzają słuszność maksymy, o której napisałem na początku – „singlowy as trzyma tylko raz” - i fakt, że 3BA w żadnej z opisanych powyżej sekwencji nie jest odzywką dobrą.

Oczywiście rozgrywka szlema w kiery czy w trefle nie nastręcza żadnych problemów.