Rozdanie 7.

Rozdanie 7 Rozd. S, po partii: obie	♠ A 3 ♥ K J 10 7 3 2 ♦ 4 ♣ A K 4 3
♠ Q J 2 ♥ A 8 6 5 4 ♦ A 10 6 3 ♣ 5		♠ K 10 8 6 4 ♥ Q ♦ Q 8 2 ♣ Q J 10 9
	♠ 9 7 5 ♥ 9 ♦ K J 9 7 5 ♣ 8 7 6 2

W tym rozdaniu najbardziej zdziwi się gracz N, kiedy po pasie partnera, siedzący przed nim przeciwnik otworzy 1♥. Nie pozostanie mu do wyboru nic innego, niż pas. E odpowie 1♠, S spasuje, a W… Na pewno w tym momencie chciałby grać „amerykańskim” podniesieniem z trójki – przy naturalnym podejściu, z ręką W rebid 2♠ ma pewno wygląda lepiej, niż 2♦. Podejrzewam jednak, że większość zalicytuje 2♦. To da w miarę komfortową sytuację graczowi N – kontra na 2♦ wskaże teraz trapping pasa z długością kierową i możliwością gry w nielicytowanym kolorze – treflach: 

Co ma teraz zrobić E? Na oko narzuca się pas. Spasuje pewnie też S – na pewno z jego karty większe szanse wzięcia zapisu daje 2♦ z kontrą niż własna gra w trefle na wysokości trzech. No i przecież 2♦ „nie robi”, a przy odpowiednich wartościach w ręce partnera wypłata może być niezła.

Tak zresztą jest w tym rozdaniu. Po ataku w atu 2♦ powinno skończyć się wpadką bez dwóch. Odejście w 3♣ to także bez dwóch, pewnie z kontrą E.

Oczywiście, po ukarnieniu kontry przez S, W może ratować się przeniesieniem w 2♠:

Ta odzywka najprawdopodobniej zakończy licytację.

Po bezpośrednim podniesieniu do 2♠ przez W N musi pasować – kontra z singletonem karo jest niebezpieczna, aby w takiej pozycji:

Wskazać kontrą trapping pas z kierami potrzeba naprawdę niezłej karty z możliwością gry w kolory młodsze, modelowo coś w rodzaju 1444, 0544, a częściej pewnie 5431 z pięcioma kierami i krótkością pik.

W piki rozgrywający z ręki E powinien wziąć 8 lew.