Rozdanie 17.

Rozdanie 17 Rozd. N, po partii: -	♠ 10 5 ♥ A 6 ♦ K 8 7 4 3 ♣ K 10 5 3
♠ A K J 9 6 3 ♥ 8 5 3 2 ♦ ♣ J 8 6		♠ 8 7 2 ♥ K 10 9 ♦ Q J 9 2 ♣ A Q 4
	♠ Q 4 ♥ Q J 7 4 ♦ A 10 6 5 ♣ 9 7 2

 Ręce graczy z EW nie są jakoś wybitnie sfitowane, ale podział pików 2-2 oraz  dobrze położone kluczowe figury (as kier, król trefl i dama pik) sprawiają, że żaden rozgrywający nie powinien mieć problemów ze skompletowaniem dziesięciu lew przy grze w piki.

 Wylicytowanie końcówki pikowej może być jednak tylko dziełem przypadku lub nieokiełznanego pędu do przodu pary EW.

(1)  Naturalny inwit z kolorem 6+. Gracz W ignoruje swoją czwórkę kierową stawiając na pokazanie znakomitego sześciokartu.

(2)  Przyjęcie inwitu problematyczne, ale zwycięskie.

 Myślę, że par EW licytujących w ten sposób nie będzie zbyt wiele i przy większości stołów grana będzie częściówka pikowa. 

 Rozdanie to zawiera również prosty, ale ciekawy motyw rozgrywkowy i jeśli W, oczywiście przy drobnej pomocy obrońców, go zastosuje, to zdecydowanie poprawi swoją notę procentową. Wyglądać może to tak:

 N nie ma łatwego pierwszego wistu i decyduje się na wyjście asem kier. S dokłada małe, a N powtarza kiera. Kładziemy ze stołu króla i wychodzimy stamtąd blotką karo. As od e-S-a (dlaczego nie?), przebitka, dwa razy atu i oddanie lewy kierowej. Potem przebijamy kiera w dziadku, wracamy przebitką karową do ręki, impasujemy udanie trefla, znowu przebijamy karo i zgrywamy ostatniego pika. W tym momencie N ma: ♦A ♣K10, a w dziadku leży ♦D  ♣A4, więc lewy obrońca musi się poddać, a EW zapisują sobie +200 za wzięcie jedenastu lew. 

 Rozgrywka częściówek to w turnieju na maksy prawdziwa kopalnia punktów.