Rozdanie 6.

Rozdanie 6 Rozd. E, po partii: EW	♠ A 10 9 8 4 2 ♥ K 5 ♦ Q 8 ♣ 9 8 5
♠ K ♥ A J 7 4 3 ♦ A 10 5 ♣ Q 7 4 2		♠ Q 7 6 5 ♥ 10 9 6 2 ♦ 9 7 4 ♣ J 10
	♠ J 3 ♥ Q 8 ♦ K J 6 3 2 ♣ A K 6 3

 NS wygrywają tu końcówkę w piki, ale tak licytacja prowadząca do czterech pików, jak i rozgrywka tego kontraktu nie są oczywiste. Dlatego nawet zapis +170 za częściówkę powinien dać parze NS całkiem przyzwoity wynik procentowy.

 Jeden z możliwych wariantów przebiegu licytacji będzie wyglądał tak:

 To, że N nie weźmie w tym rozdaniu dziesięciu lew zwykle będzie konsekwencją błędu, który popełni wielu rozgrywających. Prześledźmy więc poczynania e-N-a krok po kroku.

 E wistuje waletem trefl, as z dziadka i karo do damy. W bierze drugą lewę karową i odwraca blotką trefl. Król, zrzucenie trefla na waleta karo i atut. Ale jaki? Zauważmy, że zagranie waletem pikowym doprowadzi do promocji siódemki atutowej (walet-król-as, rozgrywający odwraca ♠10, E bije ją damą, gra w ♥9 do asa u W, a ten zagraniem treflowym promuje ekstra lewę pikową), natomiast wyjście blotką (!) pik spod waleta pozwala nam tej promocji uniknąć (blotka-król-as, wyjście małym pikiem do waleta, E przepuszcza, a N gra z dziadka kiera i za chwilę deklaruje 10 lew).

 Uniknięcie tej niedokładności było w tym rozdaniu sprawą naprawdę prostą, gdyż wystarczyło uzmysłowić sobie, jaki skład ma gracz W. Kierów 5-6, kar 3, trefli 3-4, a więc na piki pozostały maksymalnie dwa wolne miejsca. W związku z tym zagranie waletem pik jest technicznie niewłaściwe.

 Wniosek jest prosty – grając w brydża warto niekiedy chwilę pomyśleć i czasami coś tam policzyć.