Rozdanie 14.

Rozdanie 14 Rozd. E, po partii: -	♠ A ♥ K 2 ♦ Q 7 4 ♣ A Q 8 7 5 4 3
♠ J 5 3 2 ♥ A 9 5 3 ♦ A 10 2 ♣ K 9		♠ K Q 9 6 4 ♥ 8 6 ♦ K J 9 6 ♣ 6 2
	♠ 10 8 7 ♥ Q J 10 7 4 ♦ 8 5 3 ♣ J 10

 Standardowa licytacja przebiegać będzie tak:

 S zawistuje waletem trefl, N ściągnie dwie lewy w tym kolorze oraz asa pik i będzie musiał odejść w czerwony kolor. Jeżeli zagra króla kier, to do wygrania kontraktu konieczne będzie trafne zlokalizowanie damy karo.

 O wiele lepiej grałoby się w piki z ręki W. Zawodnik N byłby non stop na wpustce, a walka toczyłaby się o dziesiątą lewę.

 Tylko pary ze ścisłej czołówki, i to nie wszystkie, grają w tej pozycji licytacyjnej transferami. Wtedy system sam ustawia grę pikową z ręki W:

(1)   Transfer na piki. 2♦ mówi o kierach, a 3♣ o karach.

 W pewnie realizuje dziewięć lew, a ponieważ N raz na jakiś czas zawistuje asem trefl lub blotką karo, to 170 dla EW również zagości w protokole.

 Największą zaletą opisanej wyżej konwencji jest jednak coś innego - to, że z silną kartą i kolorem 5+ nie musimy, po wejściu obrońcy, skakać na wysokość trzech. Zgłaszamy transfer i spokojnie czekamy na dalszy rozwój wydarzeń.

 Jest również wielka wada stosowania tak skomplikowanych ustaleń – trzeba je doskonale pamiętać, a każda pomyłka to katastrofa.

 Dlatego przed wprowadzeniem jakichkolwiek modyfikacji w stosowanym systemie licytacyjnym partnerzy powinni odpowiedzieć sobie na pytanie: czy warto ryzykować duże pomyłki w zamian za małe udoskonalenie systemu?