Rozdanie 5.

Rozdanie 5 Rozd. N, po partii: NS	♠ A Q J 6 ♥ J 9 5 ♦ Q J 8 2 ♣ Q 10
♠ 10 3 ♥ Q 7 6 2 ♦ A 7 5 4 ♣ A J 7		♠ 8 7 5 ♥ A 3 ♦ 6 3 ♣ K 6 5 4 3 2
	♠ K 9 4 2 ♥ K 10 8 4 ♦ K 10 9 ♣ 9 8

Przy wielu stołach licytacja będzie przebiegała w ten sam sposób:

I walka o punkty odbędzie się w trakcie rozgrywki, a właściwie wistu.

Po najbardziej prawdopodobnym pierwszym wyjściu gracza E trójką karo z dubla, zadaniem pary EW będzie to, by nie wypuścić rozgrywającemu dziewiątej lewy. Zdarzać będzie się to jednak dość często, na przykład wtedy gdy rozgrywający w pierwszej lewie położy ze stołu króla karo, a W go zabije i, bez głębszej analizy, odwistuje w karo.

Opisana powyżej licytacja wygeneruje w protokole zapisy 110 i 140 dla NS.

Strona EW ma jednak szansę na uzyskanie lepszej noty. By jednak do tego doszło, zawodnik E musi wkroczyć do licytacji kolorem treflowym. Nie jest to jednak takie proste, gdyż bezpośredni skok na 3♣ z tak słabym kolorem, fatalnym układem 3226 i bocznym asem to brydż zupełnie nie z mojej bajki. Gdybym zajmował pozycję E poważnie rozważyłbym wejście 2♣ w drugim okrążeniu licytacji (po 1♠ e-N-a). Wtedy partner, z pewnością, podniósłby mnie o jeden szczebel wyżej.

Częściówka treflowa na wysokości trzech jest zupełnie wykładana, a niekiedy (na przykład po wiście atutowym) można wziąć na nią nawet dziesięć lew.

Zaszachowani odzywką 3♣ gracze NS mogą podjąć jedną z poniższych decyzji:

1. Zalicytować 3♠ i liczyć na słabość przeciwników – zapis 100 dla EW lub 140 dla NS.

2. Spasować – opcja bardzo mało prawdopodobna – zapis 110 dla EW.

3. Skontrować z rozpaczy – 470 dla EW i zaledwie kilka procent dla NS.

Powyższe rozdanie po raz kolejny potwierdza tezę, że aby cokolwiek wygrać na maksy trzeba wykazywać się pewną dozą aktywności, która nie zawsze idzie w parze ze zdrowym rozsądkiem. Ci, którzy chcą osiągać dobre wyniki muszą po prostu wiedzieć kiedy to zrobić.