Rozdanie 24.

Rozdanie 24 Rozd. W, po partii: -	♠ K 4 ♥ J 7 4 2 ♦ A Q 7 ♣ K 9 7 6
♠ J 8 6 3 2 ♥ A Q 6 ♦ 6 4 ♣ Q J 8		♠ A 9 7 5 ♥ 10 9 8 ♦ J 10 9 8 ♣ A 4
	♠ Q 10 ♥ K 5 3 ♦ K 5 3 2 ♣ 10 5 3 2

Na linii EW, grając w piki, można wziąć dziewięć lew i zapisać sobie 140. Bardzo niewielu parom uda się jednak wejść do licytacji i uzgodnić kolor pikowy. Najczęściej bowiem licytacja będzie przebiegała w poniższy sposób:

Trudno winić tak gracza E, jak i W za to, że nie zaistnieli w licytacji. Po prostu żaden z nich, z osobna, nie miał na to dostatecznie dobrej karty.

To oczywiście nie koniec walki o punkty w tym rozdaniu, a właściwie dopiero jej początek.

Po wiście pikowym S, grając w bez atu, może wziąć pięć lew, a więc przegrać 1BA bez dwóch za 100. A 100, jak wiadomo, to mniej niż 140 czyli NS tanio obronią częściówkę pikową przeciwników.

Wszystko to jest jednak tylko teorią. Egzamin praktyczny przyjdzie obu stronom zdać w drugiej lewie rozgrywki.

W pierwszej S bierze pika dziesiątką w ręce, a potem wychodzi małym treflem (najbardziej naturalna linia gry). Jeśli teraz W podłoży figurę, rozgrywający pobije ją królem i musi już wziąć pięć lew. Jeżeli jednak prawy obrońca doda blotkę, a S zadysponuje ze stołu króla treflowego, obrońcy mają już 9 lew i obłożą 1BA bez trzech za 150, a to z kolei pozwoli im „przeskoczyć” wszystkie częściówki pikowe za 140 i uzyskać bardzo dobry zapis.

Oczywiście nikt nie zabroni rozgrywającemu dołożenia ze stołu dziewiątki treflowej (nie jest to wcale taka zła opcja), a wtedy obrońcy będą zupełnie bezradni.

Najlepszą, pomijając sytuacje ekstremalne, notę uzyskają te pary EW, które zagrają w piki, a obrońcy wypuszczą im dziesiątą lewę. Nie będą to przypadki odosobnione, gdyż wystarczy w porę nie otworzyć koloru kierowego, a już za chwilę przegrywająca blotka kier wyleci na dobre karo.