Rozdanie 30.

Rozdanie 30 Rozd. E, po partii: -	♠ K 8 4 ♥ A K 10 6 ♦ 5 3 ♣ A K J 5
♠ Q 9 2 ♥ Q 9 8 3 ♦ 7 6 ♣ 10 8 7 6		♠ A 10 5 ♥ J 7 2 ♦ K Q 10 9 2 ♣ 9 3
	♠ J 7 6 3 ♥ 5 4 ♦ A J 8 4 ♣ Q 4 2

Wszystkie, poza nielicznymi wyjątkami, pary NS, bez względu na to, jakim grają systemem, dojdą w tym rozdaniu do końcówki bezatutowej. Ponieważ gracz E wejdzie do licytacji karami, 3BA będzie rozgrywał S, który jest właścicielem zatrzymania karowego.

O tym, kto zdobędzie więcej punktów w tym rozdaniu, zadecyduje więc rozgrywka. Popatrzmy, jak powinna ona wyglądać. Załóżmy, że gra S, a W zawistował blotką karo.

E podkłada figurę, rozgrywający bije ją asem, a kolejnym jego ruchem powinno być wyjście blotką pik do króla. Prawy obrońca bije asem i wyrabia sobie kolor karowy.

Teraz rozdanie osiąga punkt kulminacyjny.

Aby zrealizować 3BA, S powinien w następnej lewie dojść treflem do stołu i zadysponować stamtąd blotkę pik. Chodzi o rozegranie tego koloru w taki sposób, który nie pozwoli dojść do ręki graczowi E. Tak więc, jeżeli E doda dziesiątkę pikową, należy ją bić waletem, a jeśli dołoży ♠5, delikatnie przebić szóstką. Postępując w ten sposób, S wyrobi sobie dziewiątą lewę na trzynastego pika.

Szansa na sukces takiej koncepcji rozgrywkowej nie jest wcale taka mała. Po prostu W musi mieć w pikach dubletona D10, trzy karty D109 lub trzy/cztery D9x, D9xx, D10x, D10xx. Dodatkowo, raz na jakiś czas, lewy obrońca będzie miał asa pik.

Alternatywna linia gry, czyli wyjście w drugiej lewie blotką kier do dziesiątki, opiera się na założeniu, że W ma w tym kolorze damę z waletem. To jednak zaledwie 25% szans na powodzenie, czyli o wiele mniej niż koncepcja opisana wyżej.

Ponieważ nie wszyscy rozgrywający znajdą właściwą drogę prowadzącą do realizacji końcówki, to zapis 400 dla NS zapewne w pełni usatysfakcjonuje graczy tej linii.