Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.

Rozdanie 22 Rozd. E, po partii: EW	♠ K 8 6 2 ♥ 9 7 ♦ K J 7 4 2 ♣ A Q
♠ Q 9 5 4 ♥ J 8 3 ♦ A 10 5 ♣ J 10 9		♠ A J 10 ♥ A K 5 4 ♦ Q 8 3 ♣ 8 7 5
	♠ 7 3 ♥ Q 10 6 2 ♦ 9 6 ♣ K 6 4 3 2

Tak potoczy się w tym rozdaniu licytacja na wielu stołach turnieju. Przeciwko niezbyt ambitnemu kontraktowi 1BA(E) S wyjdzie najprawdopodobniej treflem, więc jego partner odbierze ♣A D i zagra w kiera. E doda z ręki blotkę – aby zagwarantować sobie lewę na dziadkowego ♥W i swój sukces uzależnić już wyłącznie od obecności ♠K pod impasem. Zresztą nawet gdyby zabił kiera asem, musiałby pracować przy założeniu, że ♠K znajduje się u e-N-a, czyli w ręce już beztreflowej, nawet gdyby miał/musiał zagrać ten kolor z góry, a nie na impas (rozgrywający dysponuje tylko jednym dojściem do stołu – na ♦A). Miałby wtedy tylko sześć lew – dwie kierowe, trzy pikowe oraz ♦A – musiałby zatem spróbować zdobyć siódmą wziątkę na ♦D w ręce.

A tak S zabije trzecią lewę ♥D i ściągnie trefle, wszystkie pozostałe wziątki będą już jednak należały do gracza E. Zrobi on bowiem impas przeciwko ♠K, co da mu trzy lewy w tym kolorze, trzy kiery oraz karo.

Najpopularniejszym wpisem w protokole będzie minimaksowe 90 dla WE; czasem może ktoś zrobi nadróbkę (120 dla WE), a ktoś inny wpadnie na 1BA (100 dla NS), nie powinny to jednak być przypadki częste.

Minimaks teoretyczny: 1BA(WE), 7 lew; 90 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 7 (WE);

♥ – 7 (WE)

♠ – 7 (WE)

BA – 7 (WE).