Rozdanie 15; rozdawał S, po partii NS.

Rozdanie 15 Rozd. S, po partii: NS	♠ Q J 8 7 ♥ K 5 3 2 ♦ 6 5 ♣ Q 9 7
♠ A ♥ A 10 9 6 ♦ Q J 10 4 3 ♣ 8 5 2		♠ 9 6 5 4 2 ♥ 8 4 ♦ K 8 2 ♣ K 6 3
	♠ K 10 3 ♥ Q J 7 ♦ A 9 7 ♣ A J 10 4

¹W może się też zdecydować na konwencyjną interwencję dwukolorową

³rebid ten oddaje rzetelny bilans ręki e-N-a, podczas gdy jego 2♥ wskazywałyby kolory starsze (minimum 4–4, raczej 5–4), ale też kartę słabą, po nich stronie NS mogłaby przeto uciec dobra końcówka

albo:

¹konwencyjna kontra dwukolorowa: 5⁺♣/♦–4♥/♠ (młodsza piątka – starsza czwórka); możliwe są też inne rozwiązania konwencyjne

³siłowa, zasadniczo 8⁺ PC

³do koloru partnera, przynajmniej gdy system tego wymaga, jeśli nie, E spasuje, aby partner pokazał kolor swego longera w kolorze młodszym

⁴kara (5⁺) oraz cztery kiery lub piki

⁵N nie ma kontry na karową grę przeciwnika, musi więc forsująco (!) spasować; na ogół przyjmuje się, że strona otwierająca nie może puścić do gry bez kontry żadnego kontraktu przeciwników na szczeblu dwóch

⁶na ostatniej ręce na taką kontrę wystarczy trzeci starszy honor w kolorze przeciwnika; partner nie ma w nim (tu: karach) krótkości

Alternatywa to zapowiedzenie 2BA, przy tylko jednym stoperze karowym nie ma wszakże pewności zrealizowania tego kontraktu. Tymczasem 2♦(W) powinno się położyć, w końcu NS mają wyraźną przewagę siły nad przeciwnikami.

Istotnie, po zgłoszeniu 2BA NS znaleźliby się o jeden most za daleko. Przeciwko 2BA(S) W da bowiem oczywisty wist karowy, po którym rozgrywający będzie musiał leżeć bez jednej: odda cztery kara oraz dwa asy w kolorach starszych.

Tymczasem przeciwko 2♦(W) z kontrą N da szkolny wist w atu, zaś jego partner pierwszą lewę przepuści. Rozgrywający zagra kiera do ♥8, więc S zabije ♥W, po czym będzie kontynuował ♦A i blotką karo. Po utrzymaniu się ♦K w dziadku W ponowi kierem – do ♥10 w ręce i ♥K e-N-a. Potem na ♥A spadnie od e-S-a ♥D, zatem rozgrywający zdobędzie siedem wziątek: cztery karowe, dwie kierowe oraz pikową. Polegnie więc bez jednej, za 100. To niby niedużo, NS będą jednak mieli powody do satysfakcji – zamiast oddać 100 punktów przeciwnikom, sami zapiszą tyle samo po swojej stronie.

Na linii NS wychodzą trudne do wylicytowania siedmioatutowe częściówki: 2♥ (110), 3♠ (140) oraz 4♣ (130), w protokole rozdania winny jednak dominować wpadkowe 100 dla WE [za 2BA(S) bez jednej], setki po stronie przeciwnej na pewno też jednak się w nim trafią.

Minimaks teoretyczny: 3♠(NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (NS);

♦ – 7 (WE);

♥ – 8 (NS);

♠ – 9(NS);

BA – 7(NS).