Rozdanie 6; rozdawał E, po partii WE.

Rozdanie 6 Rozd. E, po partii: EW	♠ A952 ♥ T5 ♦ KT962 ♣ Q8
♠ T843 ♥ AK2 ♦ A85 ♣ K42		♠ KJ ♥ QJ973 ♦ Q7 ♣ T653
	♠ Q76 ♥ 864 ♦ J43 ♣ AJ97

¹ oczywiście, gdy para gra kontrą poparciem, W użyje tej konwencji

² kontra nadwyżkowa, wywoławcza

Tak potoczy się to na wielu stołach listopadowego turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2014. Przeciwko ostatecznym 2♥, rzadziej 3♥(E) S zaatakuje najprawdopodobniej w uzgodnione kara (lub wyjdzie w atu). Jeżeli po wzięciu pierwszej lewy ♦K N odwróci w blotkę pikową (!), to rozgrywający, aby uratować dziewiątą wziątkę – będzie musiał wstawić z ręki ♠K. Większość na pewno tak postąpi, choćby dlatego, że to N wszedł do licytacji, z drugiej jednak strony to przecież N mógłby mieć ♣A, a S – ♠A. To jednak jeszcze nie wszystko, otóż jeśli nawet E wstawi w pierwszej lewie pikowej waleta, którego S pobije ♠D, to aby ograniczyć przeciwnika do lew ośmiu, lewy broniący będzie następnie musiał wyjść blotką treflową (!). Jeżeli rozgrywający doda wówczas ze stołu blotkę, oddał dwa trefle, przebitkę w tym kolorze oraz ♠A, polegnie zatem aż bez dwóch. Kiedy natomiast wstawi wtedy z dziadka ♣K, to potem – po dojściu ♠A – N powtórzy treflem i broniący odbiorą dwie wziątki w tym kolorze, będzie zatem bez jednej.

Generalnie piki będą jednak trafiane, także w oparciu o Reese’owską metodą hipotezy: aby wygrać kontrakt, ♣A musi być u e-S-a, przeto ♠A na pewno znajduje się u e-N-a. Protokół rozdania powinny więc zdominować minimaksowe wpisy w wysokości 140 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 3♥(WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (WE);

♦ – 7 (NS);

♥ – 9(WE);

♠ – 7(WE);

BA – 8 (WE).