Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.

Rozdanie 30 Rozd. E, po partii: -	♠ 95 ♥ K432 ♦ K2 ♣ A9763
♠ J632 ♥ JT85 ♦ Q97 ♣ 82		♠ AQT ♥ 96 ♦ AT853 ♣ KJ5
	♠ K874 ♥ AQ7 ♦ J64 ♣ QT4

¹ znów kontra marniutka – tylko 12 PC w składzie 4333, jest jednak przynajmniej układ 4–3 w starszych i… przedpartyjne założenia

² bilansowe

³także W jest przed partią i ma fit w kolorze partnera

⁴ po wywoławczej kontrze partnera N nie może puścić tej gry bez kontry

albo:

¹ ortodoksyjny

albo:

¹ ortodoksyjny

² aby uratować rozdanie, W będzie musiał teraz skontrować, wówczas skończy się na 3♣(N) albo 3♦(E), tyle że w tym ostatnim wypadku raczej bez kontry

Tymczasem 3♣(N) dosyć łatwo wychodzą, rozgrywający zagra bowiem blotkę atu do damy, a nie – po otwarciu E – na impas culbertsonowski. Z kolei 3♦(E) – jeśli tylko S nie wyjdzie w atu (ani ♠K!), zostaną położone bez jednej, za 50 lub – z kontrą – za 100. Zapisy będą zatem niewysokie, ale za 110 czy 100 NS bez wątpienia uzyskają przyzwoitą notę turniejową. Tymczasem E przegrałby 1BA raczej tylko bez jednej – po ataku pikowym, choć po kierze (!?) czy treflu różnym od damy byłoby bez dwóch. Natomiast gdyby NS pozwolili przeciwnikom grać 2♦, ci zrealizowaliby ten kontrakt i zapisali 90 punktów po swojej stronie protokołu.

Generalnie powinny jednak występować w nim przede wszystkim trzy wymienione już zapisy: 110, 100 i 50 dla strony NS.

Minimaks teoretyczny: 3♦(WE) z kontrą, 8 lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 8 (WE);

♥ – 8 (NS);

♠ – 7 (WE);

BA – 7 (NS).