Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.

Rozdanie 20 Rozd. W, po partii: obie	♠ AQJ93 ♥ T72 ♦ 7 ♣ Q952
♠ KT5 ♥ QJ6 ♦ QT853 ♣ 86		♠ 76 ♥ K954 ♦ AK42 ♣ T74
	♠ 842 ♥ A83 ♦ J96 ♣ AKJ3

¹ na trzeciej ręce można dać otwarcie, nawet po partii, ale nie 1♣, tylko 1♦

² partner jest po pasie, nie ma więc mowy o końcówce, trzeba zatem maksymalnie utrudnić życie przeciwnikom

³ kontra nadwyżkowa, wywoławcza

⁴ trzy piki

⁵ można zaryzykować końcówkę, jest bowiem na pewno wyłączenie karowe, a partner nie ma złej karty, dał bowiem otwarcie na czwartej ręce (a nie spasował)

albo:

¹ trzecia ręka

² wątpliwa nieco, rzecz jasna

³ po uprzednim pasie i trzecioręcznym otwarciu partnera nie może to być czysty blok, zwłaszcza po partii

Albo:

Kontra e-S-a jest nieco wątpliwa, ale gdy w zamian spasuje on, łatwo może się skończyć tak, jak przedstawiono to w sekwencji ostatniej. E wpadnie wówczas bez jednej, za 100, podczas gdy na NS wychodzą 4♠. Nie znaczy to jednak wcale, że jest to końcówka właściwa. Jej zrealizowanie wymaga bowiem ♠K x albo ♠K x x w ręce W, a szansa na to wynosi tylko 34%. Nawet w meczu byłaby to więc dograna nieco poniżej szans (wówczas próg opłacalności zalicytowania popartyjnej końcówki wynosi 38%), tym bardziej dotyczy to zatem gry w turnieju na maksy. W końcówkę tę może jednak wpędzić stronę NS wysoka licytacja karowa przeciwników – i często tak właśnie się stanie. Gracz N – z singlem karo – będzie bowiem miał prawo liczyć na pełne wyłączenie w tym kolorze. Nie zawsze to wystarczy, tym razem jednak…

W protokole rozdania spotkamy więc przede wszystkim wpisy 170 i minimaksowe 620 dla WE, ale też na pewno tylko 100 dla tej strony [za 3♦(WE) bez jednej].

Minimaks teoretyczny: 4♠(NS), 10 lew, 620 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 11 (NS);

♦ – 8 (WE);

♥ – 6 (NS,WE!);

♠ – 10 (NS);

BA – 8 (NS).