Rozdanie 15; rozdawał S, po partii NS.

Rozdanie 15 Rozd. S, po partii: NS	♠ A9542 ♥ KT872 ♦ ♣ J42
♠ Q73 ♥ Q6 ♦ T62 ♣ QT963		♠ J86 ♥ J543 ♦ KQJ94 ♣ K
	♠ KT ♥ A9 ♦ A8753 ♣ A875

¹ to najlepszy opis tej ręki

² dwukolorówka 5⁺–5⁺ na starszych, chodzi jednak tylko o końcówkę

³ fity podobnej jakości, za pikami przemawia co najwyżej to, iż trzecią rundę kierów będzie wówczas można przebić w ręce wyższym atutem (♠10) niż w sytuacji odwrotnej (♥9)

Pożyteczna konwencja 4♣ sprzedaje tu dokładnie kartę N i załatwia sprawę bez reszty. Bez niej trzeba się będzie przedzierać przez transfery lub inne konwencje, np.:

¹ to najlepszy opis tej ręki

² pytanie o starszą trójkę

³ nie mam starszej trójki!

albo:

¹ to najlepszy opis tej ręki

² pytanie o starszą trójkę

³ nie mam starszej trójki!

⁴ a jednak coś wybierz, w zależności od ustaleń fragment albo krótkość

⁵ uwagi jak poprzednio

albo:

¹ to najlepszy opis tej ręki

² transfer na piki

³ 5⁺♠–4⁺♥

⁴ wygląda na to, że partner ma dubla piki i trzy kiery, a N, z tak układową ręką, dąży do gry w kolor

⁵ uwagi jak poprzednio

Dużo możliwości, będą przeto grane końcówki 3BA oraz – częściej, jak mniemam – 4♥ i 4♠. Pierwsza będzie trudna do wygrania. Po ataku karowym (optymalnym dla broniących) S będzie musiał dwa razy kolor ten przepuścić, a zabić asem dopiero trzeć rundę, ze stołu zaś pozbyć się trafnie trzech blotek kierowych. Następnie należałoby przejść do dziadka ♥K i zagrać stamtąd pika do dziesiątki (aby do ręki nie dostał się niebezpieczny E). W wziąłby tę lewę ♠D i odszedł pikiem, zaś rozgrywający po utrzymaniu się ♠K w ręce musiałby zagrać ♣A (od E spadłby wtedy singlowy ♣K) i treflem, mógłby też ściągnąć wcześniej ♥A. W wziąłby lewę na ♣D, pozostałe musiałby już jednak oddać przeciwnikowi. Rozgrywka w widne karty, nie wróżę zatem sukcesu zawodnikom zmagającym się z kontraktem 3BA. Dużo łatwiej będzie po ataku treflowym (bez przeciwwskazań licytacyjnych – naturalnym), oczywiście jeśli tylko rozgrywający oszczędzi wówczas w pierwszej lewie dziadkowego waleta i zabije ją w ręce asem – następnie jednak w tym wariancie rozwoju wydarzeń będzie mógł zagrać na wyrobienie bądź to pików, bądź to kierów.

Do wygrania są również końcówki w oba kolory starsze, i wówczas na rozgrywającego czeka jednak lekka pułapka. Przeciwko 4♠(N) E wyjdzie ♦K. N zabije ♦A na stole, zrzucając z ręki trefla, po czym – powiedzmy – zagra ♥A i ♥9, do króla w ręce. Kiedy jednak spadnie ♥D, nie wolno mu będzie przebić w dziadku trzeciej rundy tego koloru (E dołożyłby bowiem ♥5, a W nadbił ♠10 damą), tylko będzie musiał zagrać trzy razy w piki, a potem wyrobić sobie kiery, oddając obrońcy E lewę na waleta. Tak grając, odda tylko pika, kiera i trefla.

Lepiej rokuje gra w kiery – powiedzmy, że także wtedy E zaatakuje ♦K – teraz bowiem będzie można przebić w ręce S trzecią rundę pików. A potem zgrać ♥A, przebić w ręce karo, ściągnąć ♥K i grać dobre piki, odda się wtedy tylko dwa atuty i trefla. Chyba jednak tylko w widne karty da się zrobić nadróbkę (jeśli ponadto E nie wyjdzie blotką atu), w tym celu trzeba by bowiem było przebić trzecią rundę pików asem atu (!) i kontynuować z ręki S ♥9, z zamiarem przejęcia jej w ręce ♥10 (bądź pobicia ♥D gracza W ♥K), ściągnąć ♥K i wyjść ♥8. Dzięki korzystnej sytuacji w atutach ograniczyłoby to przegrywające rozgrywającego do wziątki kierowej i treflowej.

W protokole rozdania spotkamy na pewno sporo minimaksowych zapisów 620 dla NS, ale też bez wątpienia 600 dla tej strony oraz wpadkowe 100 i 200 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 4♥(NS), 10 lew albo 4♠(NS); 10 lew; 620dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 8 (S!);

♥ – 10 (NS);

♠ – 10(NS);

BA – 9 (NS).