Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.

Rozdanie 27 Rozd. S, po partii: -	♠ 743 ♥ K2 ♦ J643 ♣ QJ54
♠ T5 ♥ QT96 ♦ 972 ♣ AT62		♠ Q92 ♥ 753 ♦ AKQT8 ♣ 97
	♠ AKJ86 ♥ AJ84 ♦ 5 ♣ K83

albo:

¹ inwit przez kiery

² tylko siedem miltonów i trzy atuty, ale ♥K x to majątek, jest bowiem szansa na przebicie na stole nawet dwóch kart tego koloru

To kolejny kontrakt standard. Przeciwko 4♠(S) W najprawdopodobniej wyjdzie w atu: ma przecież niezłą zacinkę w kierach, a partner nie wejdzie raczej do licytacji 3♦. Rozgrywający weźmie pierwszą lewę ♠W w ręce, po czym – powiedzmy – ściągnie ♥K, ♥A i przebije na stole kiera, a potem zagra stamtąd trefle – do króla w ręce. Jeśli W pobije tę lewę ♣A, to następnie będzie musiał zagrać ♥D, aby partner nadbił atut dziadka. Kiedy bowiem lewy broniący powtórzy atutem, rozgrywający będzie mógł ściągnąć ♠A K, oddać karo graczowi E, a potem zgrać pozostałe atuty i ustawić obrońcę W w prostym kierowo-treflowym przymusie. Inna skuteczne obrona W przed 11. wziątką to przepuszczenie ♣K. Co więcej, jeśli następnie rozgrywający wyjdzie z ręki ♥W i przebije go w dziadku, to E nadbije ♠9, ściągnie ♦A, wyjdzie w trefla do asa w ręce partnera i następną lewę tego koloru przebije. Nagle zrobi się zatem bez jednej! – na wykładaną grę!

Podobnie potoczy się rozgrywka po wiście karowym, tyle że rozgrywający w zasadzie nie będzie miał wtedy szansy, aby popełnić przegrywający błąd. Tym bardziej że może też – także w wariancie poprzednim – po prostu przebić na stole dwa kiery, powiedzmy, po uprzednim ściągnięciu ♠A z góry. E nadbije od dłuższych pików, potem więc wszystkie pozostałe atuty spadną na króla. Rozgrywający odda zatem jedynie karo, pika oraz trefla.

W protokole rozdania dominować więc powinny minimaksowe wpisy 420 dla NS.

Minimaks teoretyczny: 4♠(NS), 10 lew; 420dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 7 (WE);

♥ – 8 (NS);

♠ – 10 (NS);

BA – 7 (NS).