Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.

Rozdanie 11 Rozd. S, po partii: -	♠ T964 ♥ QJT9 ♦ A92 ♣ 62
♠ 32 ♥ A54 ♦ T7 ♣ KQT975		♠ J8 ♥ 873 ♦ KQJ63 ♣ AJ8
	♠ AKQ75 ♥ K62 ♦ 854 ♣ 43

¹ karta zbyt silna na przepychowe tylko podniesienie do 3♣

² cztery piki, zatem prawo lew łącznych zaleca, a wręcz nakazuje przelicytować przeciwników 3♠

Prawo to jest jednak tylko ogólnym wskazaniem, a nie uniwersalnym lekarstwem na tego typu sytuacje w licytacji dwustronnej. Tu akurat jego zastosowanie nie będzie dla strony NS korzystne, zasadniczo bowiem zarówno 3♣ przeciwników, jak i 3♥ graczy NS powinny zostać łatwo położone bez jednej. Przeciwko 3♣(W) N wyszedłby bowiem bez wątpienia ♥D, broniący nie mieliby więc problemów z odebraniem należnych im pięciu wziątek: ♦A, dwóch pików oraz dwóch kierów. Natomiast przeciwko 3♠(S) W zaatakuje ♣K, ale gdy się nim utrzyma, musi już otworzyć kara. Na pewno więc lepiej będzie, gdy E przejmie partnerowego ♣K asem i w drugiej lewie odwróci ♦W (!). Lawintalowo, wskazując posiadanie ♣W. Wówczas, kiedy nawet rozgrywający pierwszą lewę karową przepuści (Prawidłowo!, zaś w drugiejE będzie kontynuował ♦K), a pobije asem dopiero drugą, to gdy potem W dojdzie do ręki ♥A, dopuści na ♣W partnera, by ten odebrał kładącą grę wziątkę karową.

W protokole rozdania powinny więc dominować wpisy w wysokości 50 dla WE, ale znajdą się w nim też na pewno tak 50 dla NS (równe składy rąk NS, przeto niektóre pary tej linii nie przepchną się na 3♠), jak i efektowne 140 dla tej strony – nie wszystkie kontrakty 3♠(S) zostaną bowiem położone.

Minimaks teoretyczny: 2BA(WE) z kontrą, 7 lew albo 3♣(WE) z kontrą, 8 lew, albo 3♦(WE) z kontrą, 8 lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (WE);

♦ – 8 (WE);

♥ – 8 (NS);

♠ – 8 (NS);

BA – 7 (WE).