Rozdanie 5.

Rozdanie 5 Rozd. N, po partii: NS	♠ A 7 ♥ Q 7 3 ♦ A K 10 6 5 4 2 ♣ 4
♠ K Q 10 6 3 ♥ J 2 ♦ ♣ K J 9 7 3 2		♠ J 9 8 ♥ A K 9 8 6 4 ♦ ♣ A 8 6 5
	♠ 5 4 2 ♥ 10 5 ♦ Q J 9 8 7 3 ♣ Q 10

W tym rozdaniu N będzie otwierał 1♦, E wejdzie 1♥. Dalszy rozwój wydarzeń będzie zależał od temperamentu gracza S. Co zalicytować z tą kartą w niekorzystnych? Można tutaj polecać dwie strategie – pierwsza – podnieść kolor otwarcia tak wysoko, jak uznamy to za rozsądne, druga – pasować, zobaczyć do czego dojdą przeciwnicy i ewentualnie zareagować potem. Tutaj maksymalną bezpieczną wysokością wydaje się 4♦ – 5♦ jest już łatwo skontrować, a mimo dużego fitu karta bez krótkości stanowi ostrzeżenie, że możemy sporo postawić.  Co po 4♦ zrobi W? Nie ma wygodnej odzywki, na 4♠ jest o pika za mało, na 4♥ – brakuje kiera. W zasadzie najlepiej wygląda kontra, która musi być wywoławcza, nie karna z opozycją karową. Po 4♦ i kontrze, N na pewno podniesie kara do 5♦ i to najczęściej będzie grane, oczywiście z kontrą – E ze swoją ofensywną kartą chciałby na pewno coś powiedzieć, ale na 5♥ ma za słabe kiery, na 5♠ za mało pików a na 6♣ brak i trefli, i karty…

Na ten kontrakt do oddania są dwa kiery, trefl i pik.

Jeżeli S zalicytuje mniej energicznie, np. blokujące 3♦, to W zmieści się pikami i nawet po skoku N w 5♦ E może podnieść piki do 5♠, w końcu takie 3♠ często jest licytowane z kolorem 6+:

Jeżeli N pójdą dalej, to albo zapłacą 800+, albo WE za pomocą forsujących pasów znajdą się w szlemiku.

Jeżeli S spasuje, W zgłosi 1♠. N powtórzy kara, a E? Może skoczyć w 3♥, a może też „na razie” dać kontrę, która musi być w tej sytuacji „kontrą-fit”, licząc, że sześć kierów uda się jeszcze pokazać. S teraz skoczy pewnie w 5♦, i jeżeli W zdecyduje się na 5♠, to E może dołożyć szlemika: