Rozdanie 19.

Rozdanie 19 Rozd. S, po partii: EW	♠ 5 2 ♥ Q ♦ 6 4 3 2 ♣ K Q J 10 7 6
♠ A K Q 10 3 ♥ 9 ♦ A Q 7 5 ♣ 9 4 2		♠ 9 6 ♥ A 10 7 6 5 3 ♦ K 9 8 ♣ 8 3
	♠ J 8 7 4 ♥ K J 8 4 2 ♦ J 10 ♣ A 5

Tutaj z kartą S zdecydowana większość spasuje, a W otworzy 1♠. Z kartą N większość pewnie skoczy w 3♣. Teraz E musi spasować (tylko u nielicznych 3♥ teraz nie forsuje, ale nawet u nich jest odzywka inwitująca, ok. 10 PC). Spasuje także S, i pewnie większość W.

E wyjdzie w piki i W zagra pewnie trzy razy w ten kolor (szkoleniowo – po wzięciu na ♠10 powinien zagrać damę i króla pik, pokazując w ten sposób wartości w karach). N przebije wysoko i zagra damę kier. E weźmie na asa i najlepiej zrobi gdy zagra teraz w atu, chociaż w sytuacji gdy N może mieć 7 trefli lepiej spróbować odegrać kara, co daje bez jednej.

Po zagraniu w atu będzie bez trzech.

Z kartą W pewnie niejeden wznowi 3♦, chociaż w zasadzie powinna to być piątka i pewnie będzie to grane (E raczej nie przeniesie na 3♠ – partner powinien mieć 5 kar, ani nie zgłosi kierów – z jakiegoś powodu partner nie wznawiał kontrą, więc można się spodziewać u niego krótkości kier).  

N wyjdzie królem trefl, a S przejmie asem i trefle będą zagrane jeszcze dwa razy. Jeżeli teraz rozgrywający przebije królem, to może wziąć 10 lew. Po przebiciu blotką i nadbiciu, zagranie w karo doprowadzi do wypromowania w końcówce lewy na szóstkę atu, chyba, żeby W zaimpasował waleta pik.

Trudno mi wyobrazić sobie pasa z ręką N po 1♠ w korzystnych, ale tam, gdzie N podejmie taką decyzję, WE zagrają pewnie 2♠:

2♠ – rozdanie wygląda misfitowo, 2♠ mówi o krótkości kier; oczywiście, E może mieć nadwyżkę, ale z ręką W nie ma wygodnej licytacji nadwyżkowej, więc na maksy, gdzie każdy zapis jest cenny należy zmierzać w kierunku tego, co wygląda na dobrą częściówkę.