Analizy przygotował:

Marek Wójcicki

Rozdanie 1.

Rozdanie 1 Rozd. N, po partii: -	♠ 6 ♥ J 10 9 5 2 ♦ Q 10 4 ♣ 9 8 3 2
♠ ♥ A 8 6 3 ♦ J 8 7 6 5 2 ♣ K Q 5		♠ 9 8 7 5 4 2 ♥ K 7 ♦ 9 ♣ A 10 7 4
	♠ A K Q J 10 3 ♥ Q 4 ♦ A K 3 ♣ J 6

Tutaj po pasie N gracze E pewnie będą otwierać 2♦ multi – co prawda główny kolor to same blotki, ale układ 6-4, as i król – na pewno niwelują przeciwwskazania wynikające z jakości longera. Po otwarciu 2♦ S da kontrę z intencją sprzedania „objaśniaka na pikach”. W spasuje, co u większości oznacza 5+♦ i „warunkową” – pod warunkiem, że otwierający nie ma krótkości karo - akceptację gry 2♦ z kontrą”. Po pasie W o takim znaczeniu N zalicytuje 2♥ – naturalne, słabe, E spasuje, a S? Na pewno chciałby zalicytować 2♠ aby pokazać, co ma. Jednak wiele par gra tak, że po otwarciu przeciwnika 2♦ multi i naturalnym zgłoszeniu jednego z kolorów starszych, zalicytowanie drugiego starszego w „pierwszym czytaniu” jest kolorem przeciwnika i dopiero jego powtórzenie unaturalnia go. Przy takich ustaleniach licytacja w tym rozdaniu przebiegałaby następująco:

2♠ – „na razie” sztuczny forsing;

3♥ – chyba lepiej powtórzyć niezłą piątkę, niż lansować cztery blotki trefl;

3♠ – „partnerze, mam objaśniaka na dobrych pikach, ale nie przesądzam końcówki”.

Po ataku z mariasza trefl rozgrywający ma tylko 7 lew.

Z kartą S pewnie niejeden po 2♥ partnera zalicytuje „to, co uważam, że wygram” – 3BA.

Po ataku w karo, jeżeli tylko E na kara nie pozbędzie się blotki pik – sprytny rozgrywający nie ma nic do stracenia, zaczynając rozgrywkę od zagrania trzy razy w karo - rozgrywający ma tylko 8 lew.