Rozdanie 19.

Rozdanie 19 Rozd. S, po partii: EW	♠ Q 9 7 4 ♥ 8 6 2 ♦ 9 4 ♣ 10 7 6 5
♠ A 6 5 ♥ 10 9 3 ♦ Q 8 2 ♣ A K Q 2		♠ 10 ♥ A K 7 5 ♦ K J 6 5 3 ♣ J 8 3
	♠ K J 8 3 2 ♥ Q J 4 ♦ A 10 7 ♣ 9 4

Tutaj gracze S w zdecydowanej większości będą otwierać 1♠. W powinien zacząć od kontry. Dlaczego nie 1BA? Po pierwsze, w obronie 1BA to powinno być częściej 18 PC, niż 15, zwłaszcza w niekorzystnych; po drugie, as pik z małymi blotkami to kolejne przeciwwskazanie (Kit Woolsey w jednej ze swoich książek sformułował zasadę, w wolnym przekładzie - „dwóch felerów” – jeżeli jakaś odzywka ma dwa istotne felery, szukaj innej). Po kontrze N pewnie skoczy w blokujące 3♠, a E zalicytuje 4♥ (w dzisiejszych czasach „kontra odpowiedź” po kontrze wywoławczej i takim bloku to zwykle karta bez drugiej starszej czwórki w odpowiedniej sile.

S wyjdzie w piki. Rozgrywający w zasadzie jest skazany na rozgrywkę na podział atu 3-3, ale można próbować wygrać i przy kierach 4-2 – zacząć od oddania asa karo, a potem po skrócie pikowym zagrać dwa razy karo, licząc, że przebitka nie nastąpi od dubla kier. Teraz (nawet po kolejnym skrócie pikowym) odegrać asa i króla atu, po czym grać forty.

Tam, gdzie E na 3♠ da kontrę-odpowiedź, W pewnie zgłosi 4♣, E 4♦ i W – z nadwyżką i w sytuacji ewidentnej krótkości pik w ręce partnera - może podnieść do 5♦.

Ten kontrakt jest bezproblemowy w rozgrywce.

Tam, gdzie W wejdzie jednak 1BA, a N skoczy w 3♠, E da pewni kontrę negatywną, a W? Jeżeli odejdzie w 4♣, to pewnie skończy się w 5♦:

Jeżeli w miarę celnie ją ukarni, to zapisze +300, ale jeżeli zalicytuje 3BA (co w sytuacji wysoce prawdopodobnego singla w ręce E wygląda słabo), to zapis wezmą przeciwnicy.

Tam, gdzie S spasuje na pierwszej ręce, WE mogą wykazać się licytacją i wylicytować końcówkę karową:

3♠ – krótkość pik, 4 kiery, forsujące do dogranej;

4♣ – tylko jedno zatrzymanie pikowe w postaci asa zniechęca do końcówki w bez atu; 4♣ oznacza kolor 4-5 kartowy (E powinien mieć układ 1444 lub 4♥-5+♣/♦).