Rozdanie 13.

Rozdanie 13 Rozd. N, po partii: obie	♠ K 7 4 ♥ 7 ♦ K 7 6 5 ♣ A K Q J 9
♠ 9 ♥ Q 10 9 6 5 4 2 ♦ J 10 ♣ 7 5 3		♠ J 10 8 5 ♥ K 8 3 ♦ Q 4 3 ♣ 6 4 2
	♠ A Q 6 3 2 ♥ A J ♦ A 9 8 2 ♣ 10 8

 W tym rozdaniu ci, którzy wylicytują optymalny kontrakt, będą pokarani przez los. Szlem w piki i w bez atu zależy tutaj tylko od podziału atu 3-2 (68% szans), no, pikowy może mniej o przebitkę w pierwszej lewie, co może daje łącznie ze 2% mniej. Tu jednak (rozdanie trzynaste!) piki dzielą się 4-1 i na szlema musimy leżeć.

 Oto licytacja według Wspólnego Języka, która powinna doprowadzić do szlema: 

2♣ – 15+PC, 5+♣, forsujące na jedno okrążenie;

2♦ – sztuczny forsing do dogranej;

2♠ – trójka pików;

3♠ – szlemikowe uzgodnienie, wezwanie do cue bidu;

4♣ – w zasadzie N mógłby już teraz pytać o wartości, gdyż z jego pozycji łatwo będzie policzyć lewy; wiele par gra też tak, że po szlemikowym uzgodnieniu koloru starszego pierwszy cue bid oznacza krótkość, tutaj N musiałby powiedzieć 4♥; wydaje mi się jednak, że N powinien dążyć do przejęcia inicjatywy w licytacji i sprawdzenia wartości, gdyż graczowi S informacja tylko o krótkości kier nie przekaże potencjału karty N;

4♦ – cue bid;

5♦ – 0-3 wartości na pikach;

5BA – dama atu bez bocznego króla;

7BA – licząc, że longery dadzą po 5 lew, mamy ich 13; ostrożny, obawiający się krótkości trefl w ręce S może powiedzieć 7♠.

Strefą może być trochę trudniej. N, po otwarciu 1♣ i odpowiedzi 1♠ staje przed problemem wyboru rebidu. W nowoczesnej Strefie rewers 2♦ forsuje do końcówki i 16 PC to może formalnie ciut za mało, ale ze względu na jakość trefli i pozostałe punkty w postaci króli, można na ten rewers naciągnąć. Jeżeli tak się stanie, S musi mieć na tyle wyobraźni, aby przed uzgodnieniem kar sprawdzić układ ręki partnera, np. przez czwarty kolor lub forsujące 2BA i potem uzgodnić piki, a nie kara na 4-4, np.

2♦ – 5+♣-4♦, 17+PC, forsujące do dogranej;

2♥ – czwarty kolor, forsing do końcówki; nawet jeżeli gra się forsującym 2BA, czwarty kolor wydaje się lepszy, gdyż daje szansę szlemikowego uzgodnienia kar po 2BA bądź 3♣ partnera;

2♠ – trójka pików;

3♠ – szlemikowe uzgodnienie pików; dalej – jak w WJ.

 Tam, gdzie N nie naciągnie karty na rewers, może być trudniej. W tej chwili prawie wszyscy Strefowcy w sekwencji 1♣ – 1♥/♠ – 2♣ stosują gadżet 2♦, będący sztucznym pytaniem, licytowanym z dowolnym forsingiem do dogranej bądź z kartą w sile inwitu do końcówki z piątką w kolorze odpowiedzi. W dalszych sekwencjach możliwe są różne rozwiązania, ale tutaj dobrze się sprawdzi nawet naturalna kontynuacja:

2♦ – pytanie, o znaczeniu jak wyżej;

3♠ – trójka pików, nadwyżka, ręka niezrównoważona (6+♣ lub boczna czwórka);

4♦ – cue bid, potwierdzający uzgodnienie pików i wskazujący aspiracje szlemikowe; dalej – jak w WJ.

Co prawda W ma 7 kierów, ale będąc po partii raczej nikt nie zdecyduje się na interwencję z taką mizerią.