Rozdanie 29.

Rozdanie 29 Rozd. N, po partii: obie	♠ 10 7 4 ♥ K Q 10 4 ♦ Q 9 ♣ J 9 5 2
♠ K ♥ A 8 5 ♦ A K 7 6 3 ♣ Q 8 4 3		♠ 8 6 5 ♥ 7 6 2 ♦ J 4 2 ♣ A K 10 6
	♠ A Q J 9 3 2 ♥ J 9 3 ♦ 10 8 5 ♣ 7

W tym rozdaniu po dwóch pasach gracze S będą otwierać, w zależności od stosowanego systemu, 2♦ multi lub 2♠ naturalne słabe dwa.

Po każdym z tych otwarć gracz W stanie przed takim samym problemem – kontra (cała Polska gra, że na 2♦ multi kontra jest „wywoławcza do pików”), czy 3♦. Każda z tych odzywek ma plusy dodatnie i plusy ujemne. Rozważmy wady wejścia 3♦ – jakość koloru – co prawda z AK, ale tylko pięć i bez wysokich blotek, możliwość gry we wszystkie kolory, a po 3♦ zwłaszcza znalezienie trefli może być trudne. A kontra? Przede wszystkim tylko 3 kiery. Podejrzewam jednak, że na większości stołów nastąpi wejście karami. N nie odpuści – po multi powie pewnie 3♥ „do koloru”, a po naturalnym „słabym 2♠” podniesie piki do trzech. E ma co prawda układ 4333, ale pełny fit karowy i trefle z AK, oraz spore szanse na krótkość w starszym kolorze u partnera, co w pełni uzasadnia podniesienie do 4♦. Na tym licytacja powinna zgasnąć.

2♦ – mini-multi – blok na nieznanym kolorze starszym;

3♥ – „pasuj, albo popraw” – licytacja „do koloru partnera”, gwarantująca także fit pikowy.

Jeżeli W zdecyduje się na kontrę, N podniesie poprzeczkę do wysokości trzech:

W obu powyższych sekwencjach graczowi E nie jest łatwo zdecydować się na 4♣; może zresztą w rachubę wchodzi także kontra, zwłaszcza, gdy wyklucza czwórkę kierów? W każdym razie na pewno nie jest łatwo zdecydować się na coś innego niż pas. Wygranie kontraktu 3♠ wymaga złapania króla atu, co nie jest proste. Jednak jeżeli w pierwszych lewach rozgrywający zdoła się zorientować, że asa z królem trefl ma gracz E, to króla pik na pewno już nie może mieć – z 10 PC coś by zalicytował, pewnie 3BA – i może zagrać atu z góry, realizując kontrakt.