Rozdanie 25.

Rozdanie 25 Rozd. N, po partii: EW	♠ K 8 7 5 3 ♥ 8 6 ♦ K 7 4 ♣ K Q 4
♠ 9 ♥ 10 9 7 5 ♦ A 10 9 6 2 ♣ 9 7 6		♠ A 10 4 ♥ Q J 3 ♦ 5 3 ♣ A J 10 8 5
	♠ Q J 6 2 ♥ A K 4 2 ♦ Q J 8 ♣ 3 2

To rozdanie to kolejny sprawdzian z umiaru w licytacji. Czy ręka N to otwarcie? „Za” przemawiają chyba tylko założenia i fakt, że mamy piki, co może nieco utrudnić życie przeciwnikom, jeżeli rozdanie należy do nich. „Przeciw” – 11 PC, słabe piki, brak asa, układ 5332.

Tam gdzie N otworzy 1♠, NS na pewno zagrają końcówkę, bez względu na to, czy E wkroczy 2♣ (brr… w niekorzystnych z taką kartą), czy nie – S mając 13 PC z czterokartowym fitem nie odpuści przed końcówką:

2BA/3♣ – jedna z tych odzywek jest inwitem do dogranej, druga forsingiem, oczywiście w obu przypadkach z fitem pikowym; są tutaj dwie szkoły – pierwsza – kolor przeciwnika zawsze inwit, 2BA zawsze forsing, druga – co niżej, to forsing, co wyżej – inwit; oczywiście tutaj z kartą S dajemy odzywkę, która przesądza końcówkę;

3BA – propozycja, układ 5332 z zatrzymaniami treflowymi.

Obłożyć końcówkę można po ataku z dubla karo, który z ręki E wygląda całkiem atrakcyjnie, ale W musi przepuścić pierwszą rundę tego koloru. Po takiej licytacji jak zaprezentowałem, gdzie N sprzedał układ 5332, po wiście (odmiennym) trójką karo W ma duże szanse rozszyfrować układ i przepuścić, markując dwójką. E, po dojściu asem pik, ponownie zagra w karo i po przebitce może odegrać asa trefl, kładąc kontrakt bez jednej.

Jest to dobry przykład jak ważny jest kamuflaż w strefie końcówki – jeżeli N powiedziałby zamykające 4♠ zamiast 3BA układ jego ręki byłby nieznany i przepuszczenie pierwszego kara byłoby trudne – wist trójką może być z singla, może być też spod czwartego króla…

Tam, gdzie N spasuje, NS też raczej dojdą do końcówki. Po otwarciu E 1♣, S da kontrę, a N w zasadzie ma bilans na 4♠. 

pas – pewnie znajdą się tacy, zwłaszcza „strefowcy”, którzy zalicytują po kontrze naturalne 1♦.